Muziek / Album

Onderschat nooit een talent

recensie: Tracy Chapman - Where you Live

Er zijn van die artiesten die in de vergetelheid raken en waarvan je bij het verschijnen van een nieuw album oneerbiedig denkt “wie zit dáár nu nog op te wachten?”. De Amerikaanse solo-artieste Tracy Chapman, bij iedereen bekend vanwege haar overweldigende (titelloze) debuutalbum uit 1988, leek de laatste tien jaar ook enigszins teruggezakt te zijn naar de onderste regionen van de Eredivisie van singer/songwriters. Tracy Chapman, die vrouw met dat karakteristieke, warme stemgeluid, is echter nog steeds actief en heeft sinds haar debuutalbum 5 minder succesvolle platen op haar naam staan. Of ze nu direct een nieuwe schare fans zal verwerven met haar recent verschenen cd Where You Live is de vraag, maar deze plaat verdient een méér dan waardig applaus.

Where You Live kwam tot stand na een vierjarig schrijfproces (vijf van de elf nummers op de plaat zijn in 2001 geschreven). Zouden meer muzikanten moeten doen, oudere songs een tijdje laten weken en ze opnieuw kritisch beoordelen. Het resultaat is namelijk een fraai uitgebalanceerde cd; op Where You Live staat geen enkel misplaatst of overbodig nummer. De cd is samen met Tchad Blake, bekend als producer van o.a. Los Lobos, Pearl Jam, Elvis Costello opgenomen bij Chapman thuis in haar eigen studio.

Americana-sfeer

~

Verwacht geen ruige Chapman-plaat, het is eerder een intiem onderonsje. Tracy Chapman schotelt de luisteraar op Where You Live een bord vol rustige, ingetogen songs voor. Qua sfeer kiest ze in diverse nummers voor Americana-achtige instrumenten, zoals dobro, glockenspiel, mandoline en steelgitaar. Ter versterking van de begeleidingsband zijn er gastrollen voor bassist Flea van de Red Hot Chili Peppers (ja!) en Mitchell Froom op toetsen. De songteksten zijn deels sociaal geëngageerd (America en 3,000 Miles), deels melancholiek (Going Back, Don’t Dwell), maar het is vooral de romantiek die overheerst op Where You Live, met songs als Never Yours, Love’s Proof en Talk To You.

Knappe eerste helft

De cd opent met een lekker folkrock nummer Change (een nummer dat qua tekst aan ons allemaal opgedragen kan zijn) om vervolgens flink gas terug te nemen met Talk To You, waarin de galmende elektrische gitaar van Chapman prachtig harmonieert met de bas en toetsen van de 2 gastmuzikanten. Het derde nummer 3,000 Miles kent iets teveel herhaling in het refrein en neigt daardoor langdradig te worden. Going Back is een fraaie americana song met Mitchell Froom op het bijzondere toetsinstrument celeste. In Don’t Dwell gaat Chapman bijna naar gospelachtige hoogte met haar aparte stemgeluid. Het zesde nummer, halverwege de cd, is Never Yours, een nummer dat net zo goed van haar debuutalbum afkomstig had kunnen zijn. Let op de prachtige oneliner: I’ve been a lot of things but never yours.

Top Eredivisie

In het tweede gedeelte van Where You Live stoot Tracy Chapman gewoon door naar de top van de Eredivisie. Het voor Chapman ruige nummer America is een linkse directe richting de politici in Washington. Love’s Proof is simpelweg een wonderschone ballad. Before Easter kent een hoofdrol voor de “twang” van gitarist Joe Gore en de holle drumbeat van slagwerker Quinn. Het nummer Taken, is een potentiële Americana-klassieker, die niet zo hebben misstaan op bijvoorbeeld Gold van Ryan Adams. Na het sterke slotnummer Be And Be Not Afraid (inclusief mondharmonica solo van Chapman) weet de liefhebber van kwaliteitsmuziek het zeker: met Where You Live laat Tracy Chapman eventuele cynici een stevig poepie ruiken. Ze is simpelweg een tè groot talent en niet meer weg te denken uit de selecte top van singer/songwriters.