Lepel

Knopen

Het verhaal gaat over de negenjarige Lepel, wiens leven geen pretje is. Sinds zijn ouders hem als baby verlaten hebben om op wereldreis te gaan met een luchtballon (althans: dat is hem verteld), woont hij bij zijn nare oma Koppenol (Loes Luca). Deze geeft echter geen bal om haar kleinzoon: ze ziet Lepel slechts als een handig knechtje voor haar knopenwinkel. Zit hij niet tot ’s avonds laat knopen te sorteren, dan haalt hij blouses en jasjes uit de rekken van het warenhuis, opdat oma in het pashokje er de knopen af kan snijden. Zo doet de jongen zonder klagen wat er van hem verlangd wordt, totdat hij op een avond per ongeluk wordt ingesloten in het warenhuis en kennis maakt met Pleun. Zij doet hem beslissen niet meer terug te keren naar zijn oma en op zoek te gaan naar zijn ouders.

Goed begin

Bij een film geregisseerd door Willem van de Sande Bakhuyzen en met acteurs als Loes Luca, Carice van Houten en Barry Atsma, zijn de verwachtingen, logischerwijs, hooggespannen. Het begin van de film, waarin de abnormale levensomstandigheden van Lepel geschetst worden, is in elk geval zeer amusant. We zien Loes Luca zoals we haar graag zien; in de rol van egoïstische, incorrecte kenau die er zelfs geen moeite mee heeft een baby aan het werk te zetten (en nog durft te klagen dat de zuigeling ‘prutswerk’ aflevert ook). Eveneens geestig is de transformatie van ladykiller Barry Atsma naar de goeiige, oerdegelijke kledingverkoper Max. Behalve dit zijn de scènes visueel erg aantrekkelijk: felle kleuren, grappige effectjes en een duidelijk oog voor detail.

Onverschillig

Toch gaat het daarna snel bergafwaarts, wat onder andere te maken heeft met de manier waarop het personage Lepel wordt neergezet (door de acteur, maar voornamelijk door de scenarioschrijver). Als kijker zie je dat de jongen slecht behandeld wordt, maar omdat hij nogal vlak en emotieloos overkomt, borrelen er weinig tot geen gevoelens van medelijden op. Hierdoor valt zowat de film voor een belangrijk deel in het water, want als je als kijker onverschillig staat tegenover de vraag of Lepel weer ouders krijgt of niet, dan is het lastig om je verder in te leven. De jacht van oma en de meester op Lepel is even leuk, maar wordt snel vervelend. Omdat ze steeds op tijd tegengehouden worden, komt het nergens tot een confrontatie en wordt het dus niet spannend. Deze elementen zorgen ervoor dat Lepel slechts tot de middelmatige kinderfilms gerekend kan worden. Gezien de hoge verwachtingen een behoorlijke tegenvaller.

Extra’s

De extra’s op de dvd bestaan uit een trailer, bloopers en journaals. Het laatste omvat vijf filmpjes van elk vijf minuten waarin de acteurs en regisseur vertellen over hun aandeel in de film. Tevens worden beelden van achter de schermen getoond en dan met name die waarin de stunts gedaan worden. Zo wordt onder andere verklapt dat het niet Carice van Houten zelf is die met de jeep door het weiland scheurt, maar een grote man met een snor en een lange zwarte pruik. De bloopers bevatten, zoals meestal het geval is, alleen momenten van acteurs die in de lach schieten ofwel hun tekst vergeten. Leuk om even gezien te hebben, maar niet bijster interessant.