Man met gouden handen

Kyuss

Hommes first moment of fame kwam als gitarist van stonerband Kyuss (in 1989 heette de band nog een korte periode Sons of Kyuss). De term ‘Stoner’is in eerste instantie een verwijzing naar het excessieve drugsgebruik van de bandleden.
Vanaf 1991 bracht Kyuss vijf cd’s uit (Wretch, Blues For The Red Sun, Sky Valley, ..And The Circus Leaves Town en Into The Void) met daarop broeierige, zompige stonerrock. Met de wortels in de psychedelica van de jaren 70 (oa. King Crimson, The Grateful Dead) en de gitaren getuned in c! De gitaren zullen het denk ik net hebben getrokken.
Kyuss startte met Brant Bjork achter de drumkit, zanger John Garcia, basgitarist Nick Oliveri en gitarist Josh Homme. Op Sky Valley werd Nick Oliveri vervangen door Scott Reeder, van wie bekend is dat hij tijdens optredens altijd op blote voeten liep en op ..And The Circus Leaves Town werd drummer Brant Bjork vervangen door Alfredo Hernandez. Dat album was ook meteen het laatste wapenfeit, want na vier jaar hield de band het in 1995 na strubbelingen met de platenmaatschappij voor gezien.
Lang heeft Homme er niet om getreurd. Integendeel, het gaf hem juist alle vrijheid om te doen wat hij wilde. Al die zakelijke conflicten leidden alleen maar af van datgene wat hij het liefst deed: muziek maken. Bands hebben volgens zijn filosofie een maximale houdbaarheidsdatum van 4 a 5 jaar, dus het afscheid zat er al stilletjes aan te komen. Het is niet anders.

Lekker spelen

In 1996 speelt Homme mee op de cd Gamma Ray 45” van Gamma Ray en maakt hij deel uit van grungeformatie the Screaming Trees. Vanaf het jaar daarop duikt ie regelmatig met vrienden de studio in. Gewoon om effe lekker te jammen. De opgenomen nummers komen terecht op de diverse Desert Sessions-cd’s die worden uitgegeven door het Man’s Ruin label. Nog niet zo lang geleden waren PJ Harvey, Dean Ween en Twiggy Ramirez aan de beurt (Desert Sessions vol. 9/10). Homme mag blij zijn met zoveel getalenteerde vrienden.Oorspronkelijk gestart als jamsessie, is dit vriendenproject een welkome afleiding van de dagelijkse sores.

Queens of the Stone Age

En alsof dat nog niet genoeg is, richtten Homme en voormalig Kyuss bassist en best friend Nick Oliveri (The Dwarves, Mondo Generartor) in 1998 ook nog eens Queens of the Stone Age op. Waar ze de tijd vandaan halen? it beats me.

De naam verraadt in dit geval veel, al is de muziek minder stoner dan Kyuss. In vergelijking met Kyuss zijn de Queens iets toegankelijker en melodieuzer, iets poppier ook vooral. Queens of The Stone Age bracht Josh Homme een nieuwe uitdaging, het gaf hem de kans om zich te bewijzen als zanger. Hommes falsetstem klinkt in eerste instantie een beetje vlak, maar laat je niet gauw meer los. Dat bassist Oliveri graag in adamskostuum optreedt, heeft zowel bij concerten van zijn eigen band The Dwarves als bij QOTSA-optredens al voor veel problemen gezorgd. De ‘Ik-heb-aan-alles-schijt’-houding valt bij de lokale autoriteiten niet altijd in goede aarde. En dat is een understatement.
Van de Queens verscheen in 1998 het album Q.O.T.S.A (dat nog het meest aansluit bij de typische Kyuss-sound) en een splitalbum met de band Beaver. Een jaar later volgde een bijdrage aan de compilatie cd Heavy metal 2000, in 2000 gevolgd door het album Rated R, het meest psychedelische en melodieuze QOTSA album. Twee jaar geleden kwam tenslotte QOTSA’s magnum opus uit in de vorm van het album Songs for the Deaf. De drumpartijen werden verzorgd door Kyuss-fan en voormalig Nirvana drummer/ Foo Fighters zanger/gitarist Dave Grohl. De doorbraak bij het grote publiek was een feit en clips werden zelfs vertoond op TMF en The Box. Een sell out? Nee, totaal niet eigenlijk, het album klinkt namelijk een stuk heavier dan zijn voorganger. Queens of the Stoneage lijken op het punt te staan om de wereld te veroveren.

Troubles in paradise

Maar verscheen daar kort geleden niet het bericht dat bassist Nick Oliveri uit QOTSA was gegooid omdat ie er een iets te laconieke levenshouding op nahield? Volgens Homme was het een moeilijke beslissing maar was het ook de enige manier om een gigantische ruzie te voorkomen. Huh? Gigantische ruzie?? Heb ik wat gemist? Homme en Oliveri waren toch vrienden?
En was Mark Lanegan (ex- The Screaming Trees) ook al niet opgestapt? Blijkbaar zat er iets goed scheef. Voorlopig betekent dit waarschijnlijk het einde van Queens of the Stoneage. Al staat nog wel te verschijnen (geen idee wanneer) de EP Stone Age Complications. De titel zegt genoeg. Maar waarom bij de pakken neerzitten?

Eagles of Death Metal

In Millionaire zanger/gitarist Tim Vanhamel en zanger/gitarist Jesse Hughes vond Homme begin dit jaar twee partners-in-crime en daarmee waren de Eagles of Death Metal een feit. Zo’n twee jaar geleden stond Millionaire in 013 in Tilburg al eens in het voorprogramma van de Queens, dus raar is de keus voor VanHamel niet, maar goed.
Eagles of Death metal zegt u? Mensen, wees gerust, het gaat hier om een vette knipoog. Homme, oftewel Carlo von Sexron, kan nog zo hard roepen dat de lol bij EODM voorop staat, wij fans weten wel beter. Alles wat ie aanraakt verandert immers in goud. Wat dit betekent voor Tim Vanhamel’s band Millionaire blijft vooralsnog een groot vraagteken.

VanHamel zelf lijkt daar getuige een recent interview in de Oor ook nog niet helemaal uit te zijn. Ongeveer twee maanden geleden verscheen van de EODM in ieder geval het heerlijke trashy eerste album Peace Love Death Metal. Leve de garage sound! Met, verrassend genoeg, stergitarist Homme achter de drumkit. Het zegt veel over de bereidheid zich op te stellen ten gunste van het liedje. Voor ego’s is hier geen plaats. Veelzeggend is dat Jesse ’the Devil’ Hughes eigenlijk nooit eerder professioneel heeft gezongen en dat hij mee mag doen omdat ie volgens Homme zo’n leuke man is. Tsja, wat moet je daarvan zeggen? Wonder boven wonder pakt het nog goed uit ook.
De staccato drums doen denken aan die van The White Stripes. Het rammelt aan alle kanten, is zo lo-fi als de tering maar blijft boeien. Het nieuwste speeltje van de baas kon wel eens groter worden dan menigeen zou denken. Het plezier straalt er vanaf en dat is toch eigenlijk waarom het allemaal draait?