Film / Films

Gevangen tussen hemel en aarde

recensie: Touching The Void

Touching The Void betekent zoveel als het aanraken van het plafond. In 1985 probeerden twee jonge bergbeklimmers het plafond van de Siula Grande in Peru aan te raken. Nog niet eerder waren er mensen in geslaagd deze klimmissie te volbrengen. Diverse expedities op de beruchte bergflank hadden slachtoffers geëist. Overwinnaars waren er nog niet geweest. Het plafond leek onbereikbaar.

In de eerste scène van de film is duidelijk dat de leden van de expeditie zullen overleven. De hoofdpersonen vertellen hun eigen avonturen en die worden in de daaropvolgende scènes getoond. Ondanks die wetenschap zit de kijker gevangen in de bioscoopstoel. Touching The Void is niet alleen een film voor mensen die wel eens gaan wandelen in de Ardennen en soms een klimmuurtje pakken in een vakantie, het is een docudrama voor iedereen die van weidse landschappen, goede acteurs en veel spanning houdt.

De Britten Joe Simpson (21) en Simon Yates besloten in juni 1985 de tocht naar de top van de Siula Grande te ondernemen. Beide waren ervaren klimmers, maar hadden nog niet eerder een expeditie van deze omvang gedaan. Ze werden tot het basiskamp vergezeld door een derde klimmer, Richard Hawking. Deze bleef bij de spullen in het basiskamp en wachtte daar op de terugkomst van de klimmers. De bergbeklimmers gingen met minimale bepakking omhoog. Ze klommen met slechts elkaar als anker, het vertrouwen in elkaar was 100%. De ontberingen die Simpson en Yates ondergingen worden confronterend in beeld gebracht. De temperatuur in de bioscoop lijkt te dalen naarmate de klimmers hoger komen, de dorst is ook in de bioscoopstoel niet te lessen en de pijn is bijna voelbaar.

Trailer

Er zijn eerder films over bergbeklimmen gemaakt. Chris O’Donnell speelde, om een voorbeeld te noemen, in Vertical Limit. Vanaf de eerste scènes was te zien dat deze acteur niets met bergen, hoogte, klimtechnieken en expedities had. Er werd vooral geacteerd in deze film en de special effects moesten voor de spanning zorgen. Het leverde een film op met net genoeg goede scènes voor de trailer.

Plafond

Touching The Void is wel een adembenemend spannende film. Alle dramatische beslissingen die de klimmers moeten nemen over leven en dood komen aan de orde. Het is daarbij een film met prachtige beelden en goed gekozen muziek. Nergens glijdt regisseur Kevin Macdonald uit in mooifilmerij en door een goede montage en knap geschoten beelden blijft de film spannend. Simpson en Yates zijn vanaf het eerste moment betrokken geweest bij het maken van de film. Dat betekent in dit geval dat de expertise van deze ervaren klimmers ook voor leken op het gebied van bergbeklimmen op een eenvoudige en duidelijke wijze wordt uitgelegd. Touching The Void bereikt daarmee de ideale combinatie van informatieve documentaire en spannende speelfilm en is een docudrama geworden, dat het plafond moeiteloos bereikt.