Film / Films

Lekker klef dansen in Havana

recensie: Dirty Dancing 2

Een vervolg op de succesfilm uit 1987 met Patrick Swayze en Jennifer Grey liet lang op zich wachten, terwijl er best animo voor was (kijk maar naar de diverse dansfilms in de afgelopen jaren). De formule van Dirty Dancing was simpel: een lekker romantisch niks-aan-de-hand dansfilmpje met een flinterdun verhaal. In een nieuwe eeuw moest het er maar eens van komen. En zie daar: Dirty Dancing 2.

~

DD2 is geen vervolg (goddank!), maar heeft wel hetzelfde plot. Als je nu denkt dat het om een flauwe remake gaat dan heb je het mis, want naast andere hoofdrolspelers is er gekozen voor een andere omgeving, cultuur en muziek. Het verhaal speelt zich af in de Cubaanse hoofdstad Havana, waar de 18-jarige Katey (Romola Garai) met haar ouders naar toe verhuist. Het is 1958 en de revolutie van Fidel Castro staat op het punt los te barsten. Katey’s vriendenkring bestaat uit Amerikaanse jetset leeftijdgenoten. Toch valt haar oog op ober Javier (Diego Luna), die ook nog eens een geweldige danser blijkt te zijn. Er wordt een danscompetitie georganiseerd in een nachtclub. De rest van de film kun je min of meer wel raden, want zo origineel is het verhaal ook weer niet.

Revolutie

~

Desondanks brengt Dirty Dancing 2 je ook in verwarring. De makers hebben niet alleen voor de romantische kant gekozen, maar er ook een politiek tintje aan willen geven. Aan de ene kant is het nobel dat ze geprobeerd hebben de film wat meer inhoud te geven, maar ze hadden gewoon moeten kiezen en óf een politieke film moeten maken, wat een aardige insteek was geweest, óf een echte dansfilm, waarvan we er inmiddels al genoeg hebben gezien. Laten we eerlijk zijn; van een film genaamd Dirty Dancing verwacht je geen diepgang, maar gewoon kleffe dansscènes.

Heel fout

Toch heeft de film wel wat. Cuba is mooi in beeld gebracht en ook de beelden in de nachtclub ademen een zweterige, licht erotische sfeer zoals je die verwacht. De dansen zijn mooi om naar te kijken en het enthousiasme van de mensen in de film werkt aanstekelijk. Uiteraard ook mede dankzij de Cubaanse klanken, die helaas toch echt te populair klinken voor 1958. Heel fout is de Caribische uitvoering van het subtiel bedoelde deuntje The Time Of My Life, die zo nu en dan voorbij komt.

Comeback

Maar de grootste fout is toch wel de veel duidelijkere link met deel 1: de comeback van Patrick Swayze! Hij heeft een bijrol als dansdocent. Maar met zijn belegen hoofd zal hij echt het publiek het hoofd niet meer op hol brengen. Zo zonde, omdat de overige acteurs best goed zijn gekozen voor hun rol. Niet de personen die je in eerste instantie zou verwachten, maar die het er wel redelijk vanaf brengen. Het leuke aan Romola Garai is dat ze een rol heeft gekregen waarin ze een veel zelfverzekerder en ambitieuzer meisje neer mocht zetten dan Jennifer Grey. Diego Luna valt natuurlijk op door z’n looks en moves. Samen vormen ze een leuk stel, maar de echte vonken vliegen er nog niet af.

Havana Nights

Dirty Dancing 2 staat ook bekend onder de naam Havana Nights, een naam die veel beter bij deze film past. Bij zo’n titel kun je in ieder geval nog wat invloeden van Castro verwachten, terwijl het nu heel erg wordt opgedrongen. Meer inhoud mag, maar je kunt doordraven. Ach, dit is weer een bewijs dat je wel verdomd goed uit de hoek moet komen als je een remake maakt van een populaire film. Weet waar je aan begint!