Thirteen Days

We moeten een heel stuk terug in de tijd om een fatsoenlijke rol van Kevin Costner tegen te komen. Met films als Field of Dreams, The Untouchables, JFK en zijn eigen regiedebuut Dances with Wolves leek Costner een talentvol en degelijk acteur te zijn. Maar Costner wilde meer, en kwam vervolgens met producties als Waterworld en The Postman. Dit was in mijn ogen filmische zelfmoord. Nu met Thirteen Days, waar Costner tevens een van de producers was, lijkt het toch nog goed met hem te komen.

Op 15 oktober 1962 neemt een Amerikaans spionagevliegtuig delen van Russische kernraketten waar boven Cuba. De politieke spanning tussen de twee grootmachten bereikt een hoogtepunt. Wanneer de Amerikaanse marine Cuba gaat omsingelen, lijkt en derde wereldoorlog dichterbij dan ooit. De militaire adviseurs dringen aan op een invasie, terwijl de andere helft een diplomatieke oplossing wenst.

In deze moeilijke periode wordt John F. Kennedy bijgestaan door zijn belangrijkste adviseur Kenny O’Donnell (Costner). O’Donnell is de enige persoon waar we meer van komen te weten. Zijn privéleven wordt enigszins getoond. Op deze manier krijgt O’Donnell een grotere rol toebedeeld dan historisch gezien het geval was. Dit alles is helemaal niet erg of storend. Het zwaartepunt dat op hem gelegd wordt zorgt voor een mooie verdeling van de belangen die de afzonderlijke adviseurs nastreven. Costner lijkt zijn pretentieuze egotripperij achter zich gelaten te hebben, en doet wat hij het beste kan; gewoon goed acteren. Costner overtuigt als politiek adviseur, echtgenoot en vader. Juist deze combinatie zorgt er voor dat O’Donnell als verteller de uitgelezen persoon is

Ondanks dat iedereen wel weet hoe de Cubacrisis is afgelopen, zorgt de film dat je tegen beter weten in toch wordt meegesleurd in het gevaarlijke politieke machtsspel. Dit is denk ik te danken aan het eenzijdige gezichtpunt dat wordt ingenomen. Alles wordt bekeken vanuit de Amerikaanse beleving. De enige manier waarop we in aanraking komen met Castro en Chroesjtsjov is via de telex en afgevaardigden.

Veel politieke films lijken vaak meer op een documentaire dan op een speelfilm, het is dan ook prijzenswaardig dat Roger Donaldson erin geslaagd is van Thirteen Days een spannende politiek thriller te maken. Het is een goed geschreven, sterk geacteerde en bovenal degelijke film waarvan je de paar historische onjuistheden voor lief neemt.