Muziek / Album

Pure verwennerij

recensie: DeWolff - Orchards/Lupine

Hij is er. En hij is nog verdomd goed ook. DeWolff zet met hun tweede plaat Orchards/Lupine een heerlijk album neer dat doet denken aan vervlogen tijden. Bluesrock, psychedelica en symfonische rock uit de jaren zestig en zeventig. De twee broers Pablo en Luka van de Poel en vriend Robin Piso draaien hun hand er niet voor om. Een aanstaande internationale doorbraak lijkt dus ook onvermijdelijk.

~

Dat de bandleden bizar jong zijn voor het geluid dat ze produceren, is niet meer aan de orde. Wekten de muzikanten van DeWolff bij het debuut vooral door hun leeftijden verbazing (toen gemiddeld zestien), Nederland zal moeten accepteren dat na deze release leeftijd er niet meer toe doet. Klaar met dat onderwerp dus. De muziek spreekt voor zich.

DeWolff begint met de spannende opener ‘Diamonds’. Direct is de knipoog naar het verleden, zeg begin jaren zeventig, duidelijk te horen. Een heerlijk donker, zompig rockgeluid. Tegelijkertijd voegt het trio toch iets nieuws toe aan het nummer, iets van henzelf. Het nummer smaakt naar meer en maakt nieuwsgierig naar wat de rest van de plaat te bieden heeft.

The Black Keys

‘Evil and the Midnight Sun’ laat een bekender DeWolff-geluid horen, het hammondorgel speelt hierin dan ook de hoofdrol. Deze track en andere doen sterk aan The Black Keys denken, waarmee het trio deze maand in de Heineken Music Hall in Amsterdam staat. ‘Everything Everywhere’ laat horen dat nummers niet kort hoeven. In de zeven minuten tellende track weet de band de spanningsboog vast te houden en blaast meteen het geluid van Black Sabbath nieuw leven in.

Niet zo vernieuwend is ‘Pick Your Bones Out Of The Water’, het had op het debuut kunnen staan. Desalniettemin is het een van de betere nummers op het album. Een stevig rocknummer dat geen enkel moment verveelt. Hetzelfde geldt voor ‘Seashell Woman’. Hoewel deze track misschien wat minder interessant is, zou hij door Led Zeppelin geschreven kunnen zijn.

Wereldfaam

Absolute topper op Orchards/Lupine is ‘The Pistol’. Ruim negen minuten lange verwennerij van pure psychedelische rock gemengd met jazz en symfonica. Denk daarbij aan strak drumwerk en een wazige gitaar. Als halverwege het nummer het hammondorgel wordt ingebracht, doet dat denken aan het instrumentale einde van ‘Light My Fire’ van The Doors. ‘Poison’ sluit het album af. Geen zwaar rocknummer maar een rustige psychedelische afsluiter die zeker weet te boeien.

DeWolff is een dynamische band. Gepassioneerd en sterk geïnspireerd door oude klassiekers. De muziek is dus ook zeker een must voor liefhebbers van Led Zeppelin, The Black Keys, Focus en Deep Purple. Dat vroeg of laat het trio internationaal zal doorbreken, staat buiten kijf. Stap voor stap komt DeWolff dichter bij hun eigen geluid. Wanneer dat moment daar is, en ze de wereld veroveren, kunnen ze vol trots terugkijken op Orchards/Lupine