Alles of niets

Met een volwaardige cast bedoel ik ook een volwaardige cast. Als stemacteurs horen we Pierce Brosnan, Judi Dench en John Cleese, alledrie onderdeel van de filmserie. Ook de absoluut noodzakelijke bondgirls mogen er zijn. Wat dacht je van Heidi Klum, Shannon Elizabeth, Misaki Ito (uit de Oosterse film Ju-On) en zangeres Mya? Maar geen Bondfilm kan zonder een paar flinke megalomane schurken. Naast de oude en vertrouwde Jaws (Richard Kiel) zien we niemand minder dan Willem Dafoe, die gestalte geeft aan Nikolai Diavolo, een high-tech schurk zoals we die de laatste jaren wel vaker zien in Bondfilms.

Introductie

De presentatie is ook net als in een film. We krijgen een korte introductie waarin Bond een koffertje explosieven uit de handen van wat misdadigers moet houden. Hier bij wordt hij lastig gevallen door enkele tientallen soldaten van onbekende origine, helikopters, tanks en raketwerpers. Maar zoals het hoort, weet Bond alle verwachtingen te overtreffen, en redt hij zich uit de meest onmogelijke situaties. En terwijl Bond met en flinke sprong de ontploffende legerbasis achter zich laat, begint de titelsong van deze film/game, gezongen door Mya.

Kleine steekjes

Qua presentatie is dus alles petje af in deze game. Maar hoe zit dat met de gameplay? Die is op zich in orde, maar laat links en rechts wel een paar flinke steken vallen. James moet bijvoorbeeld op zijn eerste missie een granaat in een soort schoorsteen of luchtbuis mikken. Simpel genoeg zou je zeggen, maar wat liet ik me weer foppen door het aanschijn der dingen. Je moet exact op het goede plekje staan om de handeling in werking te stellen, terwijl je lekker onder vuur wordt genomen door de gemene tegenstanders. Dat zorgt ervoor dat de missies misschien niet heel moeilijk zijn, maar door dit soort haperingen wel ineens heel hachelijk worden.

Van alle markten thuis

James Bond staat zijn mannetje te land, ter zee en in de lucht. Ook in dit spel is dat niet anders. Dus is er een auto-onderdeel waarbij je bijvoorbeeld een rijdende trein moet achtervolgen, terwijl je natuurlijk weer flink wordt dwarsgezeten. Verder is er een helikopterlevel, en is er zowaar ook nog gewoon ouderwets rennen, springen en schieten wat de klok slaat. De gameplay is dus zeker niet eentonig te noemen, maar over het algemeen ook niet te moeilijk. De racefan zal het autogedeelte niet heel imponerend vinden. De shooter-fan zal dat gedeelte van de game ook niet heel indrukkwekkend achten, en de flightsimulator-puristen zien zo’n helikopter-onderdeel meer als een tussendoortje.

Conclusie

Gelukkig moet je van alle markten thuis zijn om deze game tot een goed einde te brengen. Daardoor is de gameplay uiteindelijk toch wel voldoende. Ook qua beeld en geluid valt er weinig te klagen. Maar het is uiteindelijk de enorme presentatie die deze game ver boven de middelmaat uittilt. James Bond: Everything or Nothing is qua gameplay nog geen enorme stap voorwaarts, maar zet alvast wel de norm voor de filmgames van de toekomst. Voor de diehard gamer die de vorige James Bond-games geweldig vond misschien niet heel indrukwekkend, maar voor de filmliefhebber en de casual gamer een prima en toegankelijke aanschaf.