Een verrassend leuke streber

De zaal in het Comedy Theater zit vol. Het is de derde avond dat de 25-jarige cabaretier op dit Amsterdamse podium het publiek entertaint. Op de eerste rij zit een groepje giechelende meisjes van de Utrechtse Hogeschool voor de Kunsten, toevallig dezelfde opleiding die Samba ooit volgde. Al is het natuurlijk niet helemaal toevallig en komen ze waarschijnlijk hun succesvolle voorganger bewonderen in zijn eerste avondvullende voorstelling Hakili Jambar. Een voorstelling over het leven van Samba; een jongen met een Nederlandse vader en een Afrikaanse moeder. Een jongen die opgroeide in Ethiopië en op zijn achttiende van Afrika naar Nederland verhuisde. “Het Nederlands heb ik mij eigen gemaakt in vijf jaar,” vertelt Samba. “Ik sprak daarvoor alleen Frans en Engels. Het is een hele uitdaging om humor te brengen in een vreemde taal en daarom ben ik ook heel fysiek op het podium. Ik heb hele lange armen en benen en die gebruik ik om mijn verhaal te ondersteunen. Doordat ik Afrikaanse kunstvormen combineer met het sarcasme en cynisme van Nederlanders is er blijkbaar een unieke show ontstaan, zo concluderen de recensenten.”

Strak thema, goede rode lijn

“Mijn show is spetterend, maar waarom, dat weet ik niet precies. Ik maak mijn programma op mijn eigen manier. Ik heb een strak thema en een goede rode lijn, ik doe het gewoon op z’n Samba’s. Wat ik precies ‘anders’ doe weet ik dus niet, maar ik heb wel duidelijk mijn eigen stijl en dat spreekt een breed publiek aan.”

Ingeleid door meeslepende Afrikaanse muziek verschijnt Samba op het podium; een lange sierlijke donkere jongen met een speer in zijn hand. Met soepele bewegingen draait hij hem razendsnel rond terwijl zijn oranje T-shirt met sliertjes vrolijk wappert. Met zijn getrainde lichaam, zijn lichtbruine teint, zijn donkere zwarte krullen en grote bruine ogen is hij een charismatische verschijning. In rap Nederlands vertelt hij het publiek over de grapjes die in Nederland over zijn naam worden gemaakt. “De voorstelling gaat over mijn komst naar Nederland,” legt Samba uit, “en daarom zou ik deze show niet in Afrika kunnen spelen. Ze kennen daar ook helemaal geen cabaret. Als ik daar zou uitleggen wat ik doe, dan zouden ze in het meest gunstige geval denken dat ik een clown ben.”

“Ik ga in de voorstelling op zoek naar mijn innerlijke kracht en dat is ook het hoofdthema. Je moet je angsten loslaten en stil durven staan voor je iets kunt bereiken. Ik betrek het publiek er ook heel erg bij. Ik laat hen stilstaan bij hun eigen angsten. Ik vind het heel belangrijk dat het publiek onderdeel is van mijn verhaal, van mijn voorstelling. Ik neem ze mee op reis en daardoor gaat de tijd voor hen heel snel. Ze hebben het niet door als de 80 minuten om zijn.”

“Be the warrior that you are”

Als de 80 minuten om zijn, heeft het publiek Samba zien dansen, zingen, lachen, huilen en converseren. Er is veel gelachen, maar meestal bleef het publiek ademloos naar hem luisteren. En hoewel Samba het net als velen over de smaak van zoute drop heeft, weet hij dit soort clichés leuk te combineren met iets als een klompendans of zijn adoratie voor de mini-playbackshow. Samba Schutte is ‘eigen’, ook in de benadering van het publiek. Hij vertelt over zijn opa die hem op het hart drukte: “Be the warrior that you are” en hij wil deze ervaring met het publiek delen. Samba: “Mensen laten me ook wel eens weten dat ze inderdaad meer stil zijn gaan staan bij de krijger in zichzelf. Zelf heb ik me als een krijger gedragen door hier in Nederland al vrij snel het podium op te gaan. Mijn omgeving zei tegen me: ‘Jij bent gek! Je beheerst de taal nog maar zo kort en dan ga je al het podium op.’ Maar ik had zoveel zelfvertrouwen dat ik het gewoon deed! De eerste keer was op een stand-up comedy avond. Ik was zo zenuwachtig, ik wist totaal niet wat ik kon verwachten. Ik ging staan en zei: ‘Pick-up line for a nerd: O, you’re so hot… you must be the reason for global warming.’ De zaal ging uit zijn dak en toen wist ik dat ik goed zat met mijn gevoel.”

‘Hoewel ik verschillende kunstvormen in mijn show gebruik, is mijn doel vooral om mensen te vermaken en aan het lachen te maken. Ik ben dus een cabaretier. Voorlopig ben ik dat in Nederland, maar ik ben nog lang niet klaar met de wereld. Ik weet nu al dat ik over een paar jaar vertrek om ergens anders weer een doel te verwezenlijken.’

De voorstelling Hakili Jambar van Samba Schutte is nog t/m mei te zien in verschillende theaters. Kijk op: www.sambaschutte.nl