Nederland verliest nationale knuffelbeer

Hazes wordt op 30 juni 1951 geboren in het Wilhelmina Gasthuis in Amsterdam. Hij groeit op in een familie met vier broers en een zus in Amsterdam. Zijn jeugd is moeilijk, maar hij ontdekt als snel de muziek als uitlaatklep. Als hij een concert van Muddy Waters en B.B. King ziet raakt hij verslingerd aan de blues. Zijn echte doorbraak wordt ingeluid door Johnny Kraaykamp (senior) die Hazes op Bevrijdingsdag 1959 hoort zingen op de Albert Cuyp in Amsterdam. Andre staat daar te zingen om een cadeau te verdienen voor zijn moeder. Toch is de tijd nog niet rijp voor een echte doorbraak (hoewel Hazes wel op televisie komt in AVRO’s Weekendshow). De vader van Hazes ziet het allemaal nog niet echt zitten. Hazes gaat niet lang daarna uit huis en heeft letterlijk tientallen baantjes. Uiteindelijk wordt hij in 1976 barkeeper café De Krommert. Daar krijgt hij al snel de koosnaam De zingende barkeeper.

De doorbraak

Als in 1977 het nummer Eenzame kerst van Hazes in drie weken tijd 70.000 exemplaren verkoopt is de definitieve doorbraak een feit. Het lied was eigenlijk bedoeld voor Willy Alberti, maar deze zanger wilde dat Hazes het lied zelf zou opnemen. Toch heeft geen enkele van zijn 65 singles ooit de nummer 1-positie in de hitlijst bereikt. Wel stond het album Gewoon Andre in 1982 al op 1 in de Album Top 100. In 2003 was Andre Hazes voor het laatste op het podium te zien. Hij vierde toen zijn zilveren jubileum in de Amsterdam ArenA.

Minder vrolijke kant

Kenmerkend voor het werk van Hazes was dat hij over het algemeen de teksten van zijn nummers zelf schreef, met het Prisma rijmwoordenboek in de hand. Zijn nummers zijn dan vaak ook doorspekt van de ellende die hij in zijn leven meegemaakt heeft. Drie scheidingen en lichamelijke problemen, zoals suikerziekte, zijn al jaren voeding voor een grote hoeveelheid tranentrekkers. In 1999 kwam Hazes groot in het nieuws dankzij de film Zij gelooft in mij van John Appel. Hazes zelf was niet zo gelukkig over deze film, waarin ruim aandacht is voor de minder vrolijke kant van de volkszanger. Zo wordt er in beeld gebracht hoe een concert in Benidorm voor Nederlandse toeristen flopt. In plaats van de verwachte 20.000 toeschouwers komen er slechts 800 opdagen.

Doe Maar

Hazes weet de harten van Nederland ook te stelen door regelmatig voor het Nederlands elftal op te treden. Zo kan iedere voetbalfan de klassiekers Wij houden van Oranje en Heb u lief mijn Nederland letterlijk meezingen. Maar los daarvan zullen er niet veel Nederlanders zijn die klassiekers als Kleine Jongen en De Vlieger niet kennen. Toch weigert Hazes in 2000 een Edison voor zijn gehele oeuvre, omdat hij tweede keus blijkt te zijn. Doe Maar zou de prijs eigenlijk krijgen, maar weigerde op te treden tijdens de uitreiking. Paul de Leeuw verklaarde zich solidair met Hazes en trad ook niet op tijdens het gala.

Imagebuilders

Dit beschouwende is mij in één klap duidelijk waarom Nederland Andre Hazes massaal herdenkt. Bedenk maar eens tot in welk detail wij alles over zijn gevoelsleven weten. Hazes was een man die niet doodgeslagen was door mediatraining of imagebuilders. Hij was een man die door schade en schande rijk geworden is en Nederland daarvan mee heeft laten genieten. Helaas is die schade hem nu uiteindelijk te veel geworden, maar nog decennia zul je in Nederlandse kroegen De vlieger blijven horen. En voor hen die hier nog niet genoeg aan hebben zal de film Zij gelooft in mij de komende tijd weer in de bioscoop gaan draaien.