Quartier Lointain, Claire Dolan, Mr. Nice

Stel je eens voor dat je als 50-jarige man terug kan keren naar je jeugd als 15-jarige jongen. Een fascinerende gedachte. Het overkomt de uitgerangeerde striptekenaar Thomas in de film Quartier Lointain. Hij komt per vergissing aan in het dorp van zijn jeugd en valt bij het graf van zijn moeder flauw, denkend aan zijn vader die in zijn jeugd spoorloos verdween. Hij wordt wakker in zijn eigen lichaam als jongen van vijftien. Hij wandelt rond in zijn jeugd en merkt dat zijn vader er nog is. Hij onderzoekt waarom zijn vader weg is gegaan en hoopt hem te kunnen stoppen als het moment weer aandringt.

Onthaasting
Regisseur Sam Garbaski (Irina Palm) weet de hele film lang een dromerige nostalgische sfeer op te roepen en vol te houden tot het eind. De scènes passeren in een rustig ritmisch tempo, gevoed door de dromerige muziek van Air. Alsof je zelf aan het dromen bent. De beelden van een prachtig klein Frans dorpje zijn betoverend en de verwondering van Thomas over zijn jeugdherinneringen is herkenbaar. Het levert een gewetensvraag op: voel je je nog wel seksueel aangetrokken tot het vijftienjarig meisje waar je toen verliefd op was als je al vijftig levensjaren achter de rug hebt?

De film Claire Dolan van Lodge Kerrigan weet ook een dromerige sfeer op te roepen. Kerrigan zelf is een indie-regisseur die geliefd is bij critici, maar bij het grote publiek relatief onbekend is. Films als Keane (2004) en Clean, shaven (1993) zijn moeilijk te definiëren in een genre of stijl en dat maakt hem voor publiek en investeerders onaantrekkelijk. Bij zijn laatste film Rebecca H. (Return to the Dogs) uit 2010 was de reactie van het publiek in Cannes koel. Erg vervelend voor een filmmaker die in zeventien jaar tijd slechts vier films maakte.

Sombere prostituee

Zijn tweede film Claire Dolan (1998) moest noodgedwongen geproduceerd worden door een Frans filmbedrijf, omdat geen enkele Amerikaanse investeerder het aandurfde. Jammer. Claire Dolan is een bijzondere intrigerende film. Somber maar, door de korte fragmenten die Kerrigan ons gunt in het leven van de escortgirl uit de filmtitel, afstandelijk genoeg om niet bedroefd achter te blijven. We zien Claire Dolan worstelen met haar leven als haar moeder overlijdt. Ze probeert de prostitutie te verlaten, gaat een moeizame relatie aan met een taxichauffeur en merkt overal waar ze komt dat onbekende mannen haar benaderen om seks met haar te hebben. Alsof het op haar voorhoofd staat geschreven.

Kerrigan laat, net zoals in Keane een indringend portret zien van mensen aan de rand van de samenleving. Ook schuwt hij de kritiek op de samenleving niet, die volgens hem alleen maar gefocust is op schone schijn. Dit wordt prachtig verbeeld in de manier waarop Claire als een robot zonder gevoel haar klanten toespreekt: ‘Ik mis je. Ik wil het met je doen. Ik kan niet wachten om je weer te zien.’ Claire Dolan wordt gespeeld door de in 2002 overleden actrice Katrin Cartlidge.

Overdreven drugsfilm

De film Mr. Nice interpreteert de duistere kant van de samenleving op een andere manier. De film van Bernard Rose is een dik aangezet verhaal over drugssmokkelaar Howard Marks (Rhys Ifans), dat zich afspeelt in de jaren zestig en zeventig. De hoogbegaafde Marks ontdekt drugs op de universiteit van Oxford en besluit daar zijn vrije tijd aan te besteden. Als hij voor een vriend hasj smokkelt van Duitsland naar Groot-Brittannië rolt hij per toeval de georganiseerde misdaad in. Dit alles doet hij met een laconieke houding alsof hij het zelf ook niet kan helpen dat het leven zo uitpakt. Hij laat regelmatig tegenspelers op zich wachten, omdat hij eerst zijn joint moet oproken. Het enige waar Howard zich wel druk om maakt in de film is waarom drugs nog niet legaal is. ‘Het is toch een natuurlijk product?’

De mening van de filmmaker is overduidelijk. De film volgt het bekende pad van de opkomst en ondergang van een drugsbaas. Zij het ditmaal met een Welshman in de hoofdrol. Geen Cubaans temperament of Italiaanse loyaliteit, maar een Britse droogkloot die continue stoned en geil is. De film is gebaseerd op de autobiografie van de gelijknamige cultheld. Het is te betwijfelen of het leven van Howard Marks echt zo rock ’n roll verliep. De film is een verheerlijking van drugs en Howard Marks zelf. Op momenten grappig, maar meer niet.

Quartier Lointain (Sam Garbarski, 2010): distributeur A-film
Claire Dolan (Lodge Kerrigan, 1998): distributeur Film freak
Mr. Nice (Bernard Rose, 2010): distributeur Paradiso