In gesprek met Kang-sheng Lee
.
De Taiwanese acteur en regisseur Kang-sheng Lee is vooral bekend als de vaste hoofdrolspeler in films van Ming-liang Tsai, maar stond tijdens het afgelopen International Film Festival Rotterdam voor de tweede keer met een eigen film in de schijnwerpers. Help Me Eros, de opvolger van Lee’s Tigerwinnaar The Missing uit 2003, mocht geen Nederlandse bioscooppremière genieten, maar is zojuist op dvd verschenen. 8WEEKLY sprak Lee in Rotterdam over zijn inspiraties, de voorbereidingen voor de film en de opnames ervan.
“Dit is het eerste script waar ik een soort ‘oerplan’ voor had. Er zitten persoonlijke ervaringen in verwerkt, maar ook indrukken die ik door de jaren heen in mijn acteercarrière heb opgedaan. Deze elementen wilde ik al eerder voor een script gebruiken, maar ik heb toen eerst The Missing gemaakt.”
U heeft eerder gezegd dat de nekaandoening die u ooit had, van invloed is geweest op het scenario van deze film.
“Ja dat klopt, ik wilde in de film mijn gemoedstoestand van die tijd weergeven. De aandoening, waarbij mijn nek door verdrukte zenuwen onbeheersbare bewegingen maakte, kreeg ik na de opnames van Rebels of the Neon God (1992) en ik was pas genezen toen we aan Vive l’amour (1994) begonnen. In die tijd wilde ik graag hulp, maar ik wist niet aan wie ik het moest vragen. Aan Tsai durfde ik het niet, omdat ik hem nog niet zo goed kende en ook wilde ik mijn ouders niet ongerust maken. Ik zag het leven niet meer zitten en dacht aan zelfmoord. Ik belde toen zo’n hulplijn (De hoofdpersoon in Help Me Eros raakt geobsedeerd door de telefoniste van een zelfmoordlijn, red.). Er zijn waarschijnlijk heel veel mensen die met zulke gevoelens rondlopen, en niet weten wat ze er aan moeten doen. Die zaken wilde ik in de film ook aan de orde stellen.”
~
“We hebben voor het pinangnotenstalletje heel lang naar een goede locatie gezocht. De meeste andere buitenopnames zijn in Kaohsiung gemaakt, maar daar konden we geen geschikte stalletjes vinden, want die zien er daar erg armoedig uit. Uiteindelijk zijn we in Taipei terecht gekomen, waar we in een straat bij een uitvalsweg een prima locatie vonden. Wel hebben we het stalletje zelf gebouwd. Ook die danspaal hebben we toegevoegd, die heb je in Taiwan helemaal niet. En toevallig stond het appartement daarboven leeg. We hebben het voor een jaar gehuurd en Tsai en ik hebben het appartement ingericht zoals je in het de film ziet.”
Hoe lang duurden de opnames?
“We hebben één maand gefilmd, met een pauze van vijf dagen. We raakten veel tijd kwijt aan het opstellen van een budget. Ik had weinig geld beschikbaar en moest het van te voren begroten. De film kostte iets meer dan 400.000 euro, maar dat is exclusief het salaris van de regisseur, de acteurs en de crew.”
De film kent een erg vindingrijk camerawerk. U werkte samen met art director Ming-liang Tsai en diens vaste cameraman Peng-jung Liao. Wie van jullie was verantwoordelijk voor de vele opmerkelijke shots in Help Me Eros?
“Liao en Tsai werken al samen sinds Tsai’s eerste film, dus ze kennen elkaar erg goed. Bij deze film was ik over het algemeen degene die de cameraposities bepaalde, maar Liao gaf suggesties als hij vond dat het beter kon. Ik heb hem trouwens ook voor The Missing gevraagd. In het verleden heb ik gezocht naar iemand die met een meer bewegend cameraplan werkt, maar ik voel me daar zelf niet bij op mijn gemak. Ik ben gewend aan een stijl van vaste cameraposities, long shots en long takes.”
~
“Het was moeilijk om geschikte actrices te vinden en de casting heeft daardoor twee tot drie maanden geduurd. In die tijd hebben we ongeveer honderd mensen geïnterviewd, maar meestal voldeden ze niet aan mijn eisen. Ik vond het lastig steeds te vragen tot hoever ze wilden gaan. Dus heb ik ze op een gegeven moment maar een invulformulier gegeven. Door hokjes aan te kruisen konden ze aangeven of ze hun kleren wilden aanhouden, hun rug ontbloten of helemaal naakt wilden gaan. Dat hielp wel, maar de acteurs die ik uiteindelijk heb gekozen, hebben eigenlijk alleen maar aangegeven dat ze graag met mij samen wilden werken en niet tot hoever ze wilden gaan. In Taiwan is het erg moelijk om acteurs te vinden die zich letterlijk bloot willen geven, tenzij ze nog nooit hebben geacteerd. Gelukkig heb ik toch nog professionals gevonden.”
Een aantal scènes, waaronder de laatste, krijgt een sterke melancholieke lading door de muziek. Wie is de zangeres die die liedjes zingt?
“Dat is Panaï, die je ook aan het einde van mijn eerste film hoort. Toen we bezig waren met het maken van de dvd-editie van The Missing vroegen we haar het liedje nog eens te zingen. Ze zong en speelde op haar gitaar en het was zo ontzettende mooi, ik wilde dat ze ook in mijn volgende film zou zingen. Ik heb haar gevraagd nieuw muziekmateriaal te maken en in mijn nieuwe film zingt ze een liedje uit de jaren zestig en een aantal nieuwe liedjes. Panaï behoort tot de aboriginals van Taiwan. Die mensen hebben altijd in de bergen en aan zee gewoond, dus er zit iets heel puurs in hun stem, dat je diep kan ontroeren.”
Met dank aan Anne Sytske Keijser voor de vertaling.
Lees hier een recensie van Help Me Eros
