Ontspannende spanning

En uiteraard was er ook weer ruimte voor de uitreiking van De Gouden Strop, de prijs voor de beste Nederlandstalige misdaadroman van het jaar. Maar eerst werd de winnaar van de schaduwprijs (beste debuut) bekend gemaakt. Zoals het bij dergelijke uitreikingen hoort, passeerden alle genomineerden de revue alvorens over te gaan tot de langverwachte onthulling.

Dit voorstelrondje van de genomineerden door gastvrouw Isolde Hallensleben lijkt eerder een open sollicitatie voor een loopbaan als cabaretier dan dat hier auteurs van spannende boeken werden voorgesteld. De genomineerden komen, voor bedenkers van gruwelijke moorden en naargeestige verwikkelingen, verrassend grappig uit de hoek. Alleen Bram Dehouck vindt dit alles maar een beetje vreemd en zit liever anoniem in het publiek. Laat deze stille Vlaming nu juist met de Schaduwprijs er vandoor gaan voor zijn ‘krachtige en prachtige, soms bijna poëtische volzinnen en metaforen’ in De minzame moordenaar. Bescheiden neemt de introverte Dehouck zijn prijs in ontvangst.

De Gouden Strop
Juryvoorzitter Koos Postema gooit er tijdens de presentatie van De Gouden Strop echter al snel weer de vaart en de humor in. En in tegenstelling tot zijn betoog over het gebruik van clichés in het genre én in de coverkeuzes van de uitgevers (zie ook het juryrapport) trapt Postema zelf niet in deze val. Normaliter roepen jury’s vaak dat het een moeilijke keuze was en er pas na lang beraad tot een unaniem besluit is gekomen. Zo niet deze jury. Men was het er al snel over eens wie dit jaar de prijs in ontvangst mocht nemen.

Tijdens het aankondigen van de winnaar van 2010 slaakt menigeen in de zaal al verrukte en verraste kreten (‘Hoe is het mogelijk?’, ‘Wat leuk!’) en ontbrandt er voortijdig geklap. Wederom is de ons nu al welbekende en sympathieke Vlaming Bram Dehouck degene die zich de gelukkige winnaar mag noemen. En nu hij al weer voor de derde keer deze avond op het podium staat, begint hij er naar eigen zeggen ook zelfs al een beetje aan te wennen. Daarmee al meer gezegd hebbende dan de twee vorige keren bijeen.

Scandinavië
Na de officiële plichtplegingen, kunnen de bezoekers zich naar hartenlust vergapen aan diverse gerenommeerde Scandinavische schrijvers die her en der worden geïnterviewd. Het thema van de avond is namelijk MØRD EN DØDSLAG, naar aanleiding van de grote stroom populaire thrillers die vanuit Noord–Europa ons land binnenstromen. Een niet geheel onomstreden thema voor een avond die in het teken van het Nederlandstalige spannende boek staat. Maar wel een leidraad die kan zorgen voor veel interessante auteurs. Zo zijn onder anderen Sjöwall, Lindell, Roslund & Hellström en Lapidus van de partij.

Maar ook de vaderlandse trots van het spannende boek, drievoudig winnaar van De Gouden Strop én schrijver van het geschenkboek van de Maand van het Spannende Boek Charles den Tex is als eregast aanwezig. In gesprek met Isolde Hallensleben vertelt hij over zijn drijfveren (interesse in de verschillende verschijningsvormen van het begrip identiteit) en werkwijze (alleen ’s ochtends schrijven vanaf zeven uur). Onder het genot van een door Isolde meegenomen fles whiskey heeft Den Tex het zichtbaar naar z’n zin deze avond.

Lapidus
Om echter toch nog even in de Scandinavische sfeer te komen, bezoeken we ook nog even het interview van Elvin Post met Jens Lapidus, schrijver van Snel Geld en Bloedlink. Net als bij Stieg Larsson wordt de trilogie van Lapidus verfilmd en het interview opent met een trailer van Snabba Cash (Snel Geld). Of Jens Lapidus blij is met de vergelijking met Larsson en met de verkoop van de filmrechten voor de remake van Snabba Cash aan Warner Brothers, laat hij tactvol in het midden.

Hoofdthema van het gesprek is Lapidus’ benadering van criminelen en hun gedrag. De schrijver oordeelt niet. Vanuit zijn vak als advocaat is deze houding ook van essentieel belang. Hij kan zich geen vooringenomenheid veroorloven. Dat dit hem vanuit sommige hoeken kritiek oplevert – hij zou de criminaliteit juist verheerlijken – neemt hij op de koop toe. Er zijn namelijk ook andere geluiden. Van een undercover team uit Stockholm kreeg Lapidus te horen dat zij bij invallen in woningen steevast sowieso twee zaken aantroffen: een filmposter van Scarface met Al Pacino én de boeken van Jens Lapidus. Met die verkoopcijfers zit het dus in ieder geval wel snor.

De avond wordt muzikaal afgesloten met een optreden van Bernhoft en na wat afzakkertjes slenteren de bezoekers weer de donkere Amsterdamse steegjes in. Met het overvolle programma, waardoor men nooit alles heeft kunnen zien, levert dat een passend afsluitend gevoel op. ‘Wie heeft wat, waar gedaan?’