Geboorte van een prooi

De zaal is muisstil aan het begin van de voorstelling. Knal! De hele tribune schrikt op door de maximale dynamiek van een drumslag. Twee muzikanten staan op het podium, een gitarist rechts, een drummer links. Tussen hen in wordt door de mist en de duisternis langzaam de blote rug zichtbaar van de op de grond zittende danseres. Ze kromt en draait haar rug, van bol naar recht en weer terug. Griezelig wat ze kan doen met haar schouderbladen. Ze lijken wel van haar rug los te komen. Eigenlijk beeldt ze een wat moeizame geboorte uit. De bijzondere souplesse in haar bewegingen valt op. Ze staat op, buigt neer, tolt en rolt over het podium, het gaat in een moeite door. Beide muzikanten begeleiden haar met stuwende ritmes en harde muziek. Uiteindelijk springt ze op en staat met het gezicht naar het publiek: de prooi is geboren.

Prooi of roofdier?
Hoe verder de voorstelling vordert, hoe minder Birth of Prey de lading dekt. Birth of Predator lijkt meer van toepassing. De danseres komt frêle over maar staat heel weerbaar op het podium en de voorstelling is regelmatig een ongeremde exhibitie van vrouwelijke kracht. De flow van bewegingen en poses is fascinerend om te zien: snelle draai- en afweerbewegingen als bij vechtsporten. En er tussendoor de krachtige pose als van een orang-oetang: op handen en voeten, steunend op haar vuisten in plaats van op de handpalmen, haar hoofd omhoog geheven naar het publiek.

Ineens pakt de danseres een microfoon en er volgt een keiharde versie van Marilyn Monroe’s ‘I wanna be loved by you’. Ze zingt, nou ja schrééuwt de tekst in de microfoon. Eigenlijk staat er nu een popgroep met de power en intensiteit van Evil Superstars of Zornik op het podium: gitaar, drums en zang. En daarna slaat ze een gematigder toon aan en fluistert ze de tekst al lopend over het podium. Is de wanhoop omgeslagen in hoop?

Ook de relatie tussen danseres en muzikanten verandert gaandeweg: sturen de muzikanten de danseres aan of andersom? De muzikanten verliezen hun greep op de danseres. Voortijdig verlaten ze het podium en laten de danseres staan. Ze is geen prooi meer.

Na de voorstelling blijven vier in het zwart uitgedoste jongelui op de leeglopende tribune zitten. Ze waren afgekomen op de muzikanten, niet op de danseres. Regelmatig wonen ze popconcerten bij, maar zo’n performance als deze hadden ze nog niet meegemaakt. En ze hebben even tijd nodig om de opgedane indrukken te verwerken…

Danseres en muzikanten

De danseres Lisbeth Gruwez is het bekendst van haar samenwerking met Jan Fabre, en vervulde een glansrol als solodanseres in zijn beroemde dansvoorstelling Quando l’uomo principale è una donna. Samen met Maarten van Cauwenberghe heeft ze het gezelschap Voetvolk opgericht. Hun eerste voorstelling Forever Overhead werd dit voorjaar nog vertoond in de serie Blind Date – nieuwe theatermakers on tour.

De muzikanten hebben ook het een en ander op hun palmares. Drummer Dave Schroyen heeft in diverse Belgische popgroepen zoals Evil Superstars en Millionaire gespeeld. Gitarist Maarten van Cauwenberghe heeft muziek geschreven voor voorstellingen van Jan Fabre en Voetvolk. Beide muzikanten geven de voorstelling geweldig veel vaart en power, maar ze verworden tot toeschouwer in de stille passages. Van Cauwenberghe gebruikt een gitaarversterker maar het drumstel wordt verder niet versterkt. Toch is het geproduceerde geluidsniveau hard genoeg voor een kleine zaal.

De voorstelling Birth of Prey is zeer indrukwekkend, zeg maar liever overdonderend. Diverse disciplines worden in de voorstelling gecombineerd: moderne dans, performance en popmuziek. Lisbeth Gruwez krijgt flink de ruimte om haar enorme talent als danseres en performer te etaleren. En frontvrouw van een popgroep doet ze er ook moeiteloos bij.

Birth of Prey is nog te zien op 23 oktober in Corrosia in Almere en op 5 november in Chassé in Breda.

Lees ook het interview met Voetvolk.