Zien met gesloten ogen

Dit is de sfeer die de voorstelling Radio Exit Live oproept. Een vermoorde man hoort de stem vertellen dat het onderzoek naar zijn moord gestaakt zal worden, aangezien hij toch door niemand wordt gemist. Terwijl de man, die zich in het ’tussen’ bevindt, juist wil weten wie zijn moordenaar is. Hierop volgt een absurdistische parade van poëtische figuren die hun kijk op het leven laten zien. Een greep van de figuren uit deze parade is een ingevroren embryo, een man met een gigantisch hoofd en een uitstekende tong, en een dame met één hoofd en twee lijven. In dit ‘tussen’ lijkt alles een droom, maar is dit het niet.

In het begin van de voorstelling wordt voor de ogen van de vermoorde man een deel van zijn leven uitgebeeld. Dit gebeurt in een dans waarin Tarik Rammo en Aleksandra Sende constant veranderen van pop naar levend mens en zich als een herinnering van de man voortbewegen. Deze droomachtige dans is ontroerend om te zien. Zij symboliseren de levenloosheid en machteloosheid van het leven van de vermoorde man.

Getekende oogleden
De cast bestaat uit vijf spelers en een aantal poppen. De spelers hebben een bijzondere uitdaging in deze voorstelling: op Maarten Wansink – ‘de vermoorde man’ – na, spelen zij namelijk met hun ogen dicht. Op hun oogleden zijn ogen getekend, zodat ze dezelfde levenloze ogen als de poppen hebben. Met hun ogen dicht staren ze het publiek aan en is het onduidelijk wie levend of levenloos is. Het verschil tussen poppen en mensen wordt daardoor vrijwel onzichtbaar.

De manier waarop de voorstelling is vormgegeven is inventief. Zo komt er op een gegeven moment een groep ‘beenpoppen’ op. Dit zijn vingerpoppen, maar dan op benen. Op hun rug schuiven de spelers voort over de grond, waardoor het lijkt alsof een man, vrouw, oudere vrouw en twee kinderen langzaam van de ene kant naar de andere kant schuifelen. Dit soort innovatieve manieren van het gebruik van poppen maakt de voorstelling speciaal. Ulrike Quade – de regisseuse van de voorstelling – staat niet voor niets internationaal bekend als een toonaangevende vernieuwer van het beeldend theater. Ze won diverse prijzen op internationale festivals. Als ze nog meer voorstelling zoals Radio Exit Live zal maken, komen daar vast meer bij.

Een absurdistische kijk op het leven

Soms pakt het gebruik van de poppen goed uit, soms minder goed. Sommige spelers zijn een deel van een pop, zoals het figuur met één hoofd en twee lijven. Deze poppen zijn geloofwaardig en komen tot leven. Bij de andere poppen zijn de spelers die de poppen bestuurden altijd duidelijk zichtbaar. Door het gebruik van voice-overs komt het geluid vaak niet van de richting van de pop. Hoewel de poppen niet overtuigend zijn als levendige personages, stoort dit echter niet. Door de surrealistische sfeer passen alle vreemde figuren, levend of dood, in het plaatje.

Radio Exit Live prikkelt alle zintuigen en bevat een absurdistische kijk op het leven. Door de surrealistische dialogen en beelden geeft de voorstelling stof tot nadenken. Het innovatieve beeldtheater is mooi, ontroerend en interessant om naar te kijken.

Radio Exit Live is nog tot en met 17 december te zien in diverse theaters. Kijk op www.ulrikequade.nl voor meer informatie.