Vrouwelijke Hamlet is cerebraal, volwassen en zelfbewust

Na in 1997 de koningsdrama’s van Shakespeare te hebben hertaald tot het veelgeroemde Ten oorlog, stort Lanoye zich nu op Hamlet. En terwijl je naar Hamlet vs Hamlet zit te kijken vraag je je af wat Shakespeare is en wat Lanoye, vloeien de twee mannen in elkaar over als de zijtakken van een rivier, bedrijven ze literair de liefde met een taal die zowel speels als obsceen, zowel poëtisch als realistisch is. Niks geen taboes en heilige huisjes, bij Shakespeare en Lanoye mag alles. Moet alles. Aan traditie hebben zij lak, want het is ze alleen om waarheid te doen. Het leven tonen zoals het leven is. O romantiek! O naïviteit! O meesterlijkheid!

Bewerking van Lanoye en Cassiers brengt Hamlet in majeur
In de klassieke interpretatie is Hamlet een depressieve twijfelaar, een jongeman die denkt maar niet doet, een psychiatrische patiënt die niet tot actie over kan gaan. Eigenlijk best een wonderlijke duiding als je kijkt naar wat er allemaal in het toneelstuk gebeurt. Hamlet vs Hamlet doorbreekt de traditie en slaat een hele andere toon aan: Hamlet is geen klagerig en zielig watje, maar een zelfbewuste jongeman die de wereld met kalme stem, humor en een licht afstandelijk glimlachje tegemoet treedt. En die krachtige jongeman wordt gespeeld door een jonge vrouw! Het is een briljante vondst. Abke Haring schittert en geeft Hamlet zijn viriliteit terug. Haar Hamlet is sterk èn kwetsbaar, intelligent èn gevoelig, humoristisch èn humaan. Haar Hamlet is een metroman. Denken en voelen is interessanter dan schreeuwen en doen.

Maximale psychologie in minimalistisch decor
In een designdecor met subtiele symbolische lading (een toneelvullende glazen vloer met daaronder de rottende restanten van het menselijk driftleven; van het plafond neerhangende horren en jaloezieën waarachter geheimen en gevoelens worden verborgen) voeren de personages hun fascinerende psychologische strijd. Als aan het eind de fysieke geweldsexplosie – een soort hedendaagse gezinsdrama – plaatsvindt,   wordt het stuk iets minder spannend. Wel heeft Lanoye voor de Shakespearekenner nog een verrassend slot in petto. Op volstrekt natuurlijke wijze zet hij deze toneelklassieker naar eigen hand. Shakespeare en Lanoye worden één in hun liefde voor toneel en literatuur.