Theater / Voorstelling

Prachtig, maar oppervlakkig spektakel

recensie: les ballets C de la B - Gardenia

Het gerenommeerde les ballets c de la b brengt ditmaal een burlesque travestietencabaret, geïnspireerd door de film Yo soy así van Sonia Herman Dolz. Het is een wervelende show die het publiek grotendeels weet te entertainen met oppervlakkigheid. Maar Les Ballets laat het publiek in de kou staan als het een poging doet tot meer diepgang.

~

Op het toneel zien we negen individuen. Een jonge kerel en acht prachtige figuren die zwerven tussen de grens van wat mannelijk en vrouwelijk is. Het stuk zet in met Judy Garland’s ‘Somewhere over the rainbow’ en grijpt de toeschouwer meteen bij de keel. De tristesse die over deze dubbelzinnige personen hangt, wordt perfect weergeven door de toon en tekst van het lied. Ze dromen van een andere wereld, waar ze onbeschaamd als vrouw kunnen flaneren op straten en podia.

Schitterende tableaux vivants
Gardenia
verbeeldt de zoektocht van deze negen individuen, naar zichzelf en hun plaats in de maatschappij, door middel van dans, woord en zang. De geroemde choreograaf Alain Platel en de al even bekende regisseur Frank Van Laecke slaan de handen ineen om het verhaal van Vanessa Van Durme vorm te geven. Deze drie grote namen bekommeren zich om het relaas van deze personen, die ook in het dagelijkse leven worstelen met dezelfde problematiek. Stuk voor stuk kampen de acteurs ook in het echte leven namelijk met deze gendervragen. Het resultaat mag er zijn. Schitterende tableaux vivants passeren de revue, een aangename mix van klassieke en hedendaagse muziek galmt door de schouwburg en de lichamen bewegen al even vloeiend en gracieus als de woorden die uit hun monden stromen. Een waar spektakel om te aanschouwen. Het oog geniet. 

~

Het verhaal blijft echter een beetje hangen, als een kras op de plaat. Er wordt meteen sterk ingezet, met de nodige grapjes om het ijs te breken en een rouwmoment dat wordt ingelast voor overleden collega’s. Ook het publiek staat recht en houdt oprecht een minuut stilte. Maar na het eerste half uur is het stuk al over zijn piekmoment heen en kabbelt het voor het resterende anderhalf uur maar wat door. Het einde van de voorstelling is wel weer sterk, maar het middenstuk is net zo zoekend als de personages zelf.

Travestietenshow
Schrijfster Van Durme slaagt er niet in om een werkelijk verhaal te brengen. Ze brengt een cabaret dat op een kunstzinnig verantwoorde manier eigenlijk gewoon een travestietenshow is. Een paar keer wordt echt geprobeerd om het verhaal de diepte in te laten gaan, maar die pogingen vinden hun weg maar heel moeilijk naar het publiek.

~

Wie de kans nog krijgt Gardenia te bezoeken, zal zich twee uur lang vermaken. De voorstelling staat garant voor hilariteit, maar ook een klein inzicht in het gevecht dat deze gendertroubled personen als dagelijkse realiteit ervaren. Een echt coherent verhaal wordt niet verteld, maar genieten zal je bij het zien van deze flamboyante types die op spectaculaire wijze een memorabel afscheid nemen van hun unieke leven op de bühne.

Gardenia wordt de komende maanden wereldwijd opgevoerd. Van 26 tot en met 28 juni 2012 is de voorstelling te zien in Koninklijk Theater Carré in Amsterdam.