Tijdloze gekte in politieke arena

Het verhaal van de jonge toneelschrijver Joeri Vos speelt in Engeland, 1193. Geldverslindende kruistochten en oorlogen, een economie die- zou het toeval zijn- ernstig is ingezakt en een koning die door de Duitse keizer is gekidnapt. Als kijker moet je vooral in het begin even goed opletten want in de eerste vijf minuten wordt de historische context geschetst waar je het de rest van het stuk mee moet doen. Het is een gortdroge opsomming van feiten. Het decor wekt ook al de suggestie dat politiek stoffig en saai is. De intro doet dan ook even vermoeden dat dit een erg zwaar stuk wordt.
 

Als de kat van huis is

Dat valt allemaal nogal mee, want het verhaal blijkt redelijk overzichtelijk. Als de kat van huis is, dan….. De kat is in dit geval dus Richard I, ofwel de beroemde Richard Leeuwenhart. Hij is door de Duitse keizer in een kerker gesmeten. Het losgeld bedraagt liefst 100 000 pond. Vanaf dat moment gaat het stuk in de kern nog maar om één ding: wie neemt de macht over? Gaandeweg wordt duidelijk dat niet iedereen baat heeft bij het vrijkopen van Richard I. Dit geldt vooral voor zijn broer John, die zijn kans schoon ziet om definitief aanspraak te maken op de troon. De koele Alys, zus van koning Philips van Frankrijk, ziet de toch al machtige Duitse keizer niet graag 100 000 pond opstrijken. William is het enige lid van de regering die vast van plan lijkt om Richard uit de kerker te bevrijden. De echtgenote van Richard, Berengaria, ruikt onraad. Zij draagt ook nog eens een troonopvolger uit de eerste lijn in haar buik waardoor ze daadwerkelijk gevaar loopt. 

Politiek gekonkel

Om de parallel met de hedendaagse politiek te accentueren lopen alle spelers keurig in een pak met stropdas. De ‘politici’ presenteren moeiteloos hun eigenbelang als zijnde het algemeen belang, ze sluiten deals met elkaar, ze verschuilen zich achter procedures, liegen dat het gedrukt staat etc. Het leuke van dit stuk is de wijze waarop dit politieke gekonkel in beeld is gebracht. Je voelt steeds het verschil tussen wat de personages zeggen en wat ze uitstralen. Regisseur Wilibrord Keesen zorgt dat alles klopt: de houding, de gebaren, de toon. Bovendien is het een knappe prestatie van de acteurs want ook de uitvoering klopt.

Hilarisch wordt deze komedie echter niet, maar misschien moet dat ook wel niet het doel zijn, daarvoor is de humor in dit stuk net wat te subtiel. Richard I is gewoon een scherp en puntig stuk dat snel zijn punt maakt en ook niet te lang duurt. En het maakt weer eens duidelijk dat de geschiedenis zich herhaalt, zeker in de politiek.

Richard I van Toneelgezelschap Keesen&Co is nog te zien t/m 26 april 2009.