Een mini-Hitler met een mandarijn

Polderman won in 2005 met overtuiging het Leids Cabaret Festival. ‘Een buitengewoon oorspronkelijk theatermaakster’, vond de jury. In levende lijve op het podium is Polderman, een gezette 23-jarige dame uit het Zeeuwse ’s Heer-Abtskerke, net zo nuchter als ze eruit ziet. Ze komt rustig het podium opslenteren, sommeert haar hondje in de gitaarkoffer die op de grond ligt, neemt plaats op twee opgestapelde bierkratten en kijkt met een taxerende blik het publiek aan. En begint te zingen. Haar aanklacht tegen de stompzinnigheid, zoals ze later zelf verklaart.

Doeltreffend

Die aanklacht wordt erg rustig vormgegeven. Voor Polderman geen uitbundig decor, vijfkoppige band en conferences waarin ze zich lekker kwaad staat te maken. Nee, ze zit simpelweg met haar gitaar op twee bierkratjes, en zingt met zachte stem wat zij van de Nederlanders vindt. Doeltreffender kan haast niet. Wanneer Polderman bijna timide het nummer Nederland verdient een goede oorlog zingt, is dat ronduit hilarisch. En je gelooft haar ook nog.

Met die ironische, rustige manier van doen pakt Polderman peuters (‘mini-Hitler met een mandarijn’), stille tochten (‘ik hoop dat ik nooit doodgeslagen word’) en anti-rookorganisaties net zo doeltreffend aan. Als ze op droge toon vertelt dat de AIVD haar vroeg om alvast een benefietsong te schrijven voor een mogelijke aanslag in Nederland, volgt een prachtige parodie waarin Karin Bloemen, Marco Borsato en natuurlijk Ali B voorbij komen (‘Nederland is tegen terrorisme. Osama, stop, hou nou es op’).

Carnavalskraker

De gezongen ‘ode’ aan Aguilera is van hoogstaande kwaliteit, maar eigenlijk is het hele programma een aaneenschakeling van uiterst sterke liedjes. Of ze nou een carnavalskraker inzet of een nummer over Temptation Island, er zit geen enkel zwak moment in het repertoire. En als ze de humor even aan de kant heeft gezet, komt ze met een wonderschoon liefdesliedje waar je bijna een brok van in je keel krijgt.

Anti-held Polderman schopt met haar zachte stem en quasi-onverschillige houding lekker tegen conventies aan. De peperdure vleugel en elektrische gitaar staan er ‘alleen maar omdat dat schijnt te moeten in een decor’. Ze laat stiltes vallen, doet geen enkele poging populair uit de hoek te komen en trekt haar eigen plan.

Talent

Maar verbazingwekkend is vooral haar schrijftalent. De zinnen zijn krachtig, mooi en het rijmen gaat zo vloeiend en natuurlijk dat het doet denken aan de gedichtjes van Annie M.G. Schmidt, die ook zo schijnbaar moeiteloos de rijmende verhaaltjes uit haar mouw schudde. Het overvolle cabaretland heeft er een nieuw, uniek talent bij. Polderman mag nooit uitgezongen raken.

Katinka Polderman is te zien tot en met 25 mei. Klik hier voor meer informatie.