Theater / Voorstelling

Hilarische en mooie vadermomenten

recensie: Vaders! (Joop van den Ende Theaterproducties)

Joop van den Ende gooide drie jaar geleden een balletje op bij Haye van der Heyden. Of hij niet eens een stuk wilde schrijven voor Piet Römer. Dé Piet Römer, want De Cock (met C o c k) wordt al jaren de hemel in geprezen. Van der Heyden begon dat jaar meteen met schrijven en nu is er genoeg geschaafd en mag het publiek oordelen over Vaders!. Zoals we van de schrijver gewend zijn is het een heerlijk relatieverhaal geworden waarin de spanningen tussen vier personen zo nu en dan hoog oplopen en waarin humor geen ondergeschoven kindje is.

~


“Daniel en Lara hebben een open huwelijk. Vindt Daniel. Lara is daar niet zo blij mee”, wordt ons aan het begin van het toneelstuk medegedeeld. De sfeer is meteen gezet en als er dan ook nog een blond, jong, kauwgomkauwend dartelend meisje het podium op komt – niet Lara – dan voel je meteen dat dit wel eens een bizar toneelstuk kan gaan worden. De vier acteurs laten zien wat er in een jaar tijd gebeurt met hen. De vrouwen praten om de beurt het publiek kort bij op de momenten dat we een sprong in de tijd maken. Ondertussen wordt het simpele decor gedraaid om verschillende locaties te creëren.

Zo vader, zo zoon

In Vaders! draait het niet alleen om de open relatie van Daniel (René van Zinnicq Bergmann) en Lara (Hymke de Vries), maar ook om de relatie tussen Daniel en zijn vader (Piet Römer), die niet lang meer te leven heeft. Voor de pauze ligt de nadruk vooral op het vreemdgaan van Daniel met de jonge stoeipoes Anoek (Nienke Römer). Daarna wordt er dieper ingegaan op de band tussen vader en zoon. In eerste instantie lijken vader en zoon weinig gemeen te hebben, maar schijn bedriegt. Zo vader zo zoon, blijkt gaandeweg de voorstelling. Ook worden er gevoelige gebeurtenissen uit het verleden opgerakeld, wat voor en prachtige ontwikkeling zorgt in het toneelstuk. Het tweede deel is dus wat serieuzer dan het eerste deel, maar de humor wordt zeker niet vergeten waardoor het geheel in balans is.

Het stikt van de cynische opmerkingen in Vaders!. Soms zijn de gebeurtenissen an sich al erg komisch. De rake oneliners versterken de vaak ongemakkelijke situaties. Het knappe van de acteurs is dat ze de grappen en snerende opmerkingen zo uitspreken dat het niet ingestudeerd overkomt. Alsof het een slip of the tongue is, zo natuurlijk. Dat is wel eens anders bij toneelstukken die grappig bedoeld zijn. De acteurs krijgen met hun houding het publiek makkelijk mee. De oeh’s en ah’s vliegen door de zaal en naast dat er hartelijk hardop wordt gelachen om de opmerkingen, wordt er ook zo nu en dan spontaan geapplaudisseerd.

Goed

Ze hebben het verdiend, alle vier, want wat zijn ze goed. Regisseur Wannie de Wijn mag in zijn handjes knijpen met deze cast. Hymke de Vries speelt nu al voor de zevende keer in een stuk van Van der Heyden en deze rol is ook weer op haar lijf geschreven. Piet Römer doet zijn ding en stelt Van der Heyden niet teleur, want hij is geloofwaardig in zijn rol als vader. Hij laat zich niet afleiden door Nienke Römer, ‘in het echt’ zijn kleindochter, die als een ware spring-in-’t-veld over het toneel heen dendert. Een aangename verrassing. René van Zinnicq Bergmann maakt het af met zijn personage die eigenaardige karaktertrekken bezit. Dit kwartet weet je een heel rare, doch zeer aangename avond te bezorgen.

Vaders! is tot en met 24 maart 2006 in de theaters te zien. Klik hier voor een actuele speellijst.