Theater / Voorstelling

De dans van de reiger

recensie: De dans van de reiger

Zomer op Mallorca. Brandende zon en verkoelende zee. Twee dertigers proberen hier een crisis in het huwelijk te boven te komen. Maar de man geniet niet van het eiland. Hij zit de hele dag in zwart pak voor het huisje in de schaduw. Hij weigert de zon in te gaan, wat zijn vrouw gek maakt. De vrouw wil dansen en zwemmen, feesten en verleiden. De man is echter onverleidbaar.

~

Vrijpartij

De crisis in het huwelijk van Edward en Elena duurt nu ongeveer een jaar. Elena heeft op een bal masqué gevreeën met een matroos. Edward was als graaf uit de pruikentijd. Op dit zonnige eiland haalt Elena alles uit de kast om haar echtgenoot weer voor zich te winnen, ze dreigt zelfs zich weer te laten nemen door een matroos. Edward schijnt echter onvermurwbaar. Pas als Elena met een eenvoudig manipuleerbare Nederlander, die ze op het strand gevonden heeft, vertrekt, geeft Edward aan het publiek toe dat hij zielsveel van zijn vrouw houdt. Zijn koppigheid kan hij echter niet zomaar opgeven; dat zou gezichtsverlies betekenen. Daar komt bij dat de problemen in het huwelijk niet alleen op die vrijpartij met de matroos stoelen. Dat blijkt wel uit het feit dat de moeder van Edward ook mee is op deze vakantie.

Absurd

De dans van de reiger is volgens critici een van de mindere stukken van Hugo Claus. Het is dan ook in geen veertig jaar meer door een professioneel gezelschap gespeeld. Het Toneel Speelt toont in dit regiedebuut van acteur Victor Löw echter dat De dans van de reiger nog best goed speelbaar is. In een mooi decor waarin strand en zee tegen de achtergrond van het rieten huisje en een grote boom schitteren in zonlicht en dof glimmen in de nacht wordt het publiek steeds meer het verhaal ingezogen. In het begin komt het stuk een beetje geforceerd en oppervlakkig over, de spanning wordt echter goed opgebouwd en naar het einde toe wordt het verhaal absurder maar duidelijker.