Romantische Othello zindert niet
Een jong gezelschap dat de grote zaal in wil en een gerenommeerd gezelschap dat niet vies is van vernieuwing. De co-productie Othello van Annette Speelt en het Nationale Toneel wil het Haagse pluche opschudden met “een zinderend verhaal over de kwetsbaarheid van de liefde tussen twee mannen en een vrouw”. Een opvallend jonge cast en een hypermodern decor lossen deze belofte niet in.
Opgestookt door intrigant Jago, doodt de Venetiaanse generaal Othello zijn grote liefde Desdemona en slaat de hand aan zichzelf. Kan een verhaal spannend zijn wanneer het regelrecht afstevent op een onherroepelijke wanhoopsdaad? Wel wanneer de toeschouwer ondanks alles hoopt dat het anders loopt. Dat Othello zal laten zien wie hij is: een letterlijk vrijgevochten slaaf. Een man die zijn eigen koers vaart. Maar in de voorstelling van Annette Speelt en het Nationale Toneel wordt Othello toch slechts wat Jago hem laat zijn. Een soldaat onder bevel, een marionet die niet zelf denkt. Dus rest het publiek niets anders dan dat onherroepelijke einde.
Vestingen en pantsers
~
Het decor wordt gevormd door een wand van enorme containers. Een onneembare vesting van stalen kaders, net zo afgebakend als de denkpatronen van de personages. Desdemona is de enige die buiten haar kaders kijkt, omdat zij voor zichzelf denkt en zich niet laat vangen in het web van leugens dat Jago spint. Met donderende geluidseffecten knallen de containers open voor een confrontatie tussen de spelers, soms uitvergroot door middel van video-stills op een groot projectiescherm. Die stalen muur is indrukwekkend, maar werkt ook benauwend wanneer de belofte van spanning niet wordt ingelost. Alsof de spelers niet los weten te breken uit de pantsers die het verhaal opwerpt.
Oprechte emotie
~
Een van die pantsers is de tekstbehandeling. De mooie vertaling van Hafid Bouazza is poëtisch en hedendaags, intiem en grotesk. Maar de acteurs spelen hun tekst steeds recht op de zaal en die regiekeuze maakt de voorstelling vertellerig. Thijs Römer in de titelrol laat een romantische Othello zien en Anniek Pheifer als Desdemona speelt haar rol zuiver. Michel Sluysmans als Jago slaagt goed in het neerzetten van een intense slechterik – door niemand als zodanig herkend. Maar degene die er echt in slaagt oprechte emotie over te brengen is Pauline Greidanus in de rol van Emilia. Zij laat op een prachtige manier zien wat vernedering en wanhoop doen als een vrouw gevangen zit in een liefdeloos huwelijk.
Othello van Annette Speelt en het Nationale Toneel is nog tot en met 20 januari 2007 te zien. Klik hier voor meer informatie.
Joris van Bennekom 
© Michel Schnater 
Bob Bronshoff 
