Theater / Voorstelling

Met de veerpont over het IJ

recensie: Over het IJfestival

Twee maal per uur gaat de veerpont vanaf Amsterdam Centraal Station naar de NDSM-werf. Na een tochtje van een kleine 10 minuten zet de bezoeker weer voet op vaste grond en wijzen grote gele borden de weg naar het Over het IJfestival, voor de twaalfde keer georganiseerd op het werfterrein. Nieuw is Cultuurgebouw Noord, de voormalige kantine van de Nederlandsche Dok en Scheepsbouw Maatschappij, nu de plek voor kaartjes, eten en drinken. Gelegen aan het water, dus de ideale plek voor een glas wijn voor de voorstelling.

~

Het Over het IJfestival is in vergelijking met voorgaande jaren kleinschaliger. Geen Dogtroep bijvoorbeeld. Het is een bewuste keuze van de organisatie, die veel ruimte wil bieden aan jonge theatermakers. Een aantal van de producties kun je zien in grote scheepscontainers, die rond het Cultuurgebouw opgesteld staan. Een daarvan is de film Young Guns, geregisseerd door Esther Ey. De film is gemaakt met jongeren van de Amsterdamse jeugdteJaterschool en scholieren van VMBO-school Over Y. Voor de premiere was de container te klein en werd er uitgeweken naar een van de hallen. In de zaal voornamelijk trotse familieleden en giechelende hoofdrolspelers. Young Guns is een korte film met als centraal thema ‘helden’. Wie zijn de helden van jongeren en hoe gedraag je je heldhaftig in alledaagse situaties? Het eindresultaat is een sympathiek en grappig schoolproject, maar jammer genoeg is de geluidskwaliteit behoorlijk slecht en is het lastig om de film goed te volgen.

Stadsgeluiden

~

Na Young Guns is het tijd voor Stadsgeluiden, een project van muziekschool het Muziekpakhuis. Verschillende componisten werd gevraagd om de wijken van Amsterdam te verklanken: Centrum, West, Oost, Zuid en Noord komen in de grote fabriekshal in beeld en geluid voorbij. Het begint op het Centraal Station, een fanfare speelt aan de linkerkant, een groot videoscherm toont beelden van vertrekkende treinen. Ondertussen komt er rechts een zigeunerorkestje binnenlopen. Zij nemen het van de fanfare over, gevolgd door een saxofonist, een sitarspeelster, een zanger van het levenslied, teveel om op te noemen. Bij Stadsgeluiden gebeurt er continu van alles, de bezoeker wordt meegenomen door de stad.

Indrukwekkend

Ieder stadsdeel heeft zijn eigen aanpak: West is een soort jazzstuk waarbij de dirigent gefilmd wordt en te zien is op het grote scherm. Oost heeft gekozen voor een aanstekelijke mix van geluiden, tapdansers en een koor. Zuid pakt het weer heel anders aan. Daar ga je als het ware met een tram door de wijk en is er een verteller, een operazangeres en een harmonie-orkest. Het eindigt allemaal in Noord, waar de werf een grote rol in de symfonie speelt. Stadsgeluiden is een indrukwekkend project, maar het is allemaal een beetje te veel van het goede. De stukken duren vrij lang – de voorstelling is bijna 2 uur lang – en er gebeurt zoveel dat het bijna niet te behappen is. Jammer, want de verschillende elementen zijn zeer origineel en aansprekend. Na Stadsgeluiden is het dan ook tijd om terug te keren met de veerpont, terug naar het Centraal Station.

Het Over het IJfestival biedt een tiental voorstellingen en iedere dag is er een gratis film te zien in de openluchtbios. Het festival duurt nog tot 17 juli.