Vendetta, De Godvader deel IV (De Ploeg)

Vendetta is een parodie op de films uit de Godfather-trilogie, en de ondertitel van het stuk luidt dan ook: De Godvader deel IV. Het verhaal draait om de familie Calderone, een Italiaanse familie die in ponyvlees handelt. Stel je alle clichékenmerken van een Italiaanse maffiaclan voor, vermenigvuldig dit met twee en je hebt een goed beeld van hoe dit gezin in elkaar steekt. Maatpakken, zonnebrillen, hoeden en vooral schieten, schieten en schieten. Binnen vijf minuten vliegen de kogels je al om de oren en worden in de meest belachelijke situaties de pistolen getrokken. Als de pater familias, de Don, plotseling ziek wordt, barst er een strijd los om zijn plek in te nemen. En daarvoor wordt alles uit de kast gehaald: listen, liefde en leugens.

Flauw

Een van de vijanden van de familie Calderone is Mo de Turk, gespeeld door Najib Amhali. Een vreemde toevoeging bij het verhaal, want waarom moest het juist een Turk zijn? Met de acteerkwaliteiten van Amhali had hij net zo makkelijk een Italiaanse gangstervijand kunnen spelen. Dan was het stuk lekker Italiaans gebleven en het had een hoop platte grappen over ‘de mensen in het rifgebergte’ en flauwe woordspelingen (Mode Turk) bespaard.

Niet alleen de grappen over Mo de Turk zijn flauw, er zijn er veel meer. Een maffiavrouw krijgt een bosje bloemen dat ontploft: klaprozen. Bij het bed van de Don roept zijn vrouw: “Jongens waar is Don z’n dekbed?” Maar eerlijk is eerlijk: er zitten zo veel – ook goede – grappen in het stuk, dat er aan flauwe haast niet te ontkomen is. Het grapgehalte is zo hoog, dat je het niet eens allemaal kunt volgen, of dat je de grap soms pas enkele minuten later als zodanig herkent.

Hit

Vendetta zit vol muziek. Niet alleen ter ondersteuning van de scènes, maar er wordt ook veel gezongen. Er komen enkele typische NUHR-liedjes voorbij en Lies Visschedijk zingt in haar rol van Rosaria het kippenvel op je armen. Peter Heerschop is vocaal een stuk minder sterk, maar is wel verantwoordelijk voor de meezinger van de show. De Don regelt voor zijn zoon Pietro namelijk een hoge notering in de hitlijsten. Met het aanstekelijke en hilarisch eenvoudige nummer Familieman, wat tekstueel slechts uit de titelnaam bestaat, weet hij de hele zaal aan het gieren te krijgen en zal het bij negentig procent van het publiek nog de hele avond in het hoofd hebben gezeten.

Mooi geheel

Het immense decor, met ponykadavers zo echt dat je ze bijna ruikt, de prachtige muziek en natuurlijk de acteurs – die op bepaalde momenten zo goed synchroon spelen dat het een dans wordt – maken Vendetta tot een heerlijke show in Italiaanse sferen. De gastacteurs zijn erg goed, vooral Van Eyle weet in haar moederrol fantastisch te balanceren op grens tussen absurditeit en geloofwaardigheid. Je ziet dat er met plezier aan deze voorstelling is gewerkt en dat alles goed op elkaar is afgestemd. En daarmee is Vendetta wederom een Ploeg-stuk waar het enthousiasme vanaf knalt, dit keer ook letterlijk.

Deze voorstelling is nog te zien tot en met 17 april 2006. Kijk hier voor een actuele speellijst.