Laatste bolwerk van witte mensen

“En waar kom jij vandaan?” Bergen op Zoom. Den Bosch. Kaatsheuvel. “Ah, er zitten dus veel allochtonen hier in de zaal.” Met dit kleine onderonsje met het publiek zet Amar direct de toon voor zijn voorstelling Amar speelt WIT. Voel je je nu Nederlander, Marokkaan, of ben je in de eerste plaats gewoon mens? En wie is dé allochtoon of dé Nederlander? Met Amar speelt WIT geeft Amar het publiek een kijkje in een van de laatste bolwerken van witte mensen in Nederland: de camping.

Integratie en de zoektocht naar een eigen identiteit staan dus centraal in de voorstellingen van Amar. Geboren in Marokko maar al 28 jaar woon- en werkzaam in Nederland, moet hij als geen ander weten wat het is om een dubbele identiteit van Marokkaan/Nederlander te hebben. Waar hij in de voorstelling Amar speelt ALI nog een schare allochtone typetjes de revue laat passeren, laat hij nu de andere kant van de medaille zien en portretteert hij verschillende typetjes van ‘witte mensen’. Amar volgt zijn buurman nadat die zijn auto vol heeft gestopt met pindakaas en allerlei andere Aldi-producten en komt terecht op Camping Wit waar hij witte Nederlanders in hun natuurlijke habitat kan observeren.

Overdreven typetjes

Op de camping maken we kennis met verschillende mensen, allemaal gespeeld door Amar met verschillende accenten en minimale kostuums. Zo zien we Tony de Cliniclown, Chris de ex-militair met zijn herdershond Dieder en de te dikke vrouw José, Jason met zijn taakstraf van bureau HALT en de homoseksuele dramadocent/documentairemaker Bas. Zelfs Rita Verdonk verschijnt kort ten tonele. Ieder typetje heeft een aantal ’typisch Nederlandse’ karaktertrekjes. Helaas komt niet ieder typetje echt uit de verf. Waar Amar vooral de dialoog tussen culturen wil stimuleren, is zijn voorstelling in essentie één lange monoloog die het publiek slechts deels weet te bereiken. De meeste typetjes worden zo overdreven en over the top neergezet dat ze volstrekt ongeloofwaardig zijn en Amar zijn doel voorbij schiet. De typetjes Jason en Bas, daarentegen, spreken wel aan. Hierdoor blijven de grappen van Jason over criminele hangbejaarden en de opmerkingen van Bas over zijn vakantie naar Marokko wel hangen.

Amar op zijn best

Amar is op zijn best voor en na de eigenlijke voorstelling waarin hij letterlijk een dialoog met het publiek aangaat. Met zijn achtergrond en buitengewoon observatievermogen weet Amar perfect de vinger te leggen op de spanningsvelden tussen allochtonen en autochtonen. Hij ziet waar conflicten en misverstanden zich voordoen en weet hier de leukste grappen over te maken. Met een simpele vraag als “wie is er eigenlijk bang voor allochtonen?” weet hij het publiek te bereiken en oncomfortabel op de stoel heen en weer te laten schuiven om vervolgens de spanning weer uit de lucht te halen met een luchtige grap. Amar heeft een talent om mensen te laten lachen om cultuurverschillen en om vooroordelen beetje bij beetje af te breken. Daar ligt zijn kracht. Niet in een parade van witte typetjes, maar in eigen ervaringen en persoonlijke verhalen die de spanningen tussen mensen en culturen blootleggen en die hij door middel van humor weer weet te relativeren.

Amar speelt WIT is nog te zien t/m 19 april op verschillende plaatsen in Nederland. Klik hier voor de speellijst.