T2 Trainspotting

T2 Trainspotting is het vervolg op een van de bekendste cultfilms van de jaren negentig, namelijk Trainspotting, gebaseerd op het gelijknamige roman van de Schotse schrijver Irvine Welsh. Deze film bracht de carrière van regisseur Danny Boyle, die op dat moment nog een tamelijk onbekende filmmaker was, in een stroomversnelling. Trainspotting kreeg door het onverwachte succes veel aandacht van de media. Naast de lovende recensies, kreeg de film ook kritiek vanuit moreel oogpunt. Volgens de critici zou de film namelijk drugsgebruik verheerlijken en daardoor een verkeerd beeld schetsen van het verslaafdenbestaan.

Trainspotting

De eerste film gaat over het leven van heroïnegebruiker Mark Renton, gespeeld door Ewan McGregor. Rentons voornaamste bezigheden bestaan uit: high worden, uitgaan en filosoferen over het zorgeloze bestaan van een heroïnejunkie. Hij zegt dan ook triomfantelijk: “I chose not to choose life. I chose somethin’ else. And the reasons? There are no reasons. Who needs reasons when you’ve got heroin?” Zijn leven wordt vergezeld door vier vrienden: de goeie sul Spud, de gladjakker Sick boy, de eerlijke Tommy en de agressieve psychopaat Begbie. De film volgt uitsluitend het narratief van Renton, waardoor de kijker de andere personages alleen te zien krijgt zoals Renton deze ziet.

Alle personages aan het woord

T2 Trainspotting verschilt al van het origineel door de breuk met het eenzijdige vertelperspectief. Waar in de eerste film alles werd verteld en verklaard door Renton, krijgt het vervolg een rijkere invulling door de personages in kwestie zelf te laten spreken over hun situatie.

T2 Trainspotting

Sfeervolle beelden

Ook leunt deze film voor het verhaal veel meer op de ambiance waarin de personages verkeren. Boyle laat wederom zien dat hij een meester is in still-shots, close-ups en lichteffecten. De achterbuurt van Edinburgh en de omgeving rondom de stad zelf worden virtuoos in beeld gebracht: van de grauwe, troosteloze flatgebouwen, de disco’s met stroboscopen en neonverlichting tot de groene Schotse hooglanden. Toch oogt deze film een stuk helderder en kleurrijker dan het origineel. De zanderige teint van de eerste film lijkt bijna verdwenen. Voor de fans kan dat enigszins bevreemdend overkomen, maar het was voor Boyle een logische keus. Het verhaal speelt zich immers twintig jaar na het origineel af en de personages zijn uit de smoezelige drugscene geklommen en verdergegaan met hun leven.

Sluimerende muziek

Hoewel T2 Trainspotting zeker een aanrader is, mist het een paar elementen van het origineel. Zo is de nieuwe soundtrack bij lange na niet zo memorabel als in de eerste film. Af en toe knipoogt het vervolg naar de oude tracks die in het origineel te horen zijn, zoals Born Slippy van Underworld en Deep Blue Sea van Brian Eno. Deze definiërende muziek van de jaren negentig is slechts sluimerend hoorbaar, wanneer de personages dromen of mijmeren over hun verleden.

Stilstaan in een wereld die verandert

Een ander kritiekpunt is de vraag of een vervolg echt nodig was geweest. In de eerste film loopt Renton weg uit Edinburgh met de belofte zijn leven te beteren. Dat is een goede afsluiter waarin het personage heeft geleerd van zijn fouten. In het vervolg komt hij terug naar zijn oude buurt nadat hij jarenlang in Amsterdam heeft gewoond. De kijker komt te weten dat Renton, net als zijn oude vrienden, helemaal niets hebben geleerd en in feite nog dezelfde losers zijn als twintig jaar geleden. De optimistische boodschap aan het einde van de eerste film wordt teniet gedaan door de cynische toon van het vervolg, waarin de personages benadrukken dat de geschiedenis zich slechts herhaalt en niet zijzelf, maar slechts de wereld om hen heen verandert.