Schitterende Pasen
Pasen kan niet mooier als de zon schijnt en de temperatuur aangenaam is – zoals op de Paaszaterdag – gecombineerd met vertier in de buitenlucht. De zaterdag van Paaspop kan daarmee al niet meer stuk: een mooi programma dat wordt aangevuld met het moois dat de dag biedt.
Zaterdag is de drukste dag van het driedaagse festival en trekt, zowel door het programma als door het prachtige weer, het maximum aantal bezoekers. Het festival trekt niet alleen veel jeugd uit de lokale omtrek aan, maar biedt ook van verre komende liefhebbers een veilige plek op zowel het festivalterrein als de eraan grenzende camping.
Zaterdag schittert
Het is niet alleen door het weer dat de zaterdag als middelste dag van het festival schittert. De uitverkochte dag van het festival kent een heel aantrekkelijk programma dat de muziekliefhebbers nauwelijks ruimte laat voor een pauze met een drankje of iets te eten. Daar moet dan een optreden voor opgeofferd worden. Gelukkig kunnen we al vroeg op het veld zijn en zijn we prima op tijd voor de jonge band Causes, die ons het meest verrassende optreden van de dag weet te bezorgen. Hoewel de band pas anderhalf jaar met elkaar musiceert weten ze een zeer boeiend concert te geven. Het is maar goed dat Anouk deze band ontdekte, toen ze als straatmuzikanten hun brood verdienden.
We haasten ons om snel te kunnen aansluiten bij Lucas Hamming, die een paar tenten verderop op de Jack Daniel’s Stage zijn acte de présence geeft. Hamming speelt een stevige doch duidelijk geïnspireerde set. We moeten ons daarna alweer snel begeven naar Apollo voor Jess Glynne. De behoorlijk afgeladen volle, grootste tent van het festival trekt jong en oud naar het optreden. Deze soul/pop-ster laat zich begeleiden door een prima band met zangeressen die soms meer soul ten gehore brengen dan de ster zelf. Glynne lijkt af en toe minder geïnspireerd dan de diepe soulstem van haar achtergrondzangeres. Het publiek is duidelijk erg blij met het optreden van deze Jess Glynne.
Phoenix-voorafje Apollo
Voordat de Apollo in gereedheid is gebracht voor Douwe Bob is er tijd om in de Phoenix te gaan luisteren naar de verrichtingen van My Baby. Dit is een band die niet toe is aan een groot podium als Apollo, maar het kleinere podium toch voor de helft gevuld krijgt om naar hun redelijk strakke rock te komen luisteren. Aangenaam, maar niet erg opvallend kan het spel genoemd worden. Net boeiend genoeg om ons niet vroeg genoeg richting Douwe Bob te sturen, want als we daar aankomen is de winnaar van een van de beste singer-songwriter shows al een minuut of tien bezig. Gelukkig is de koek nog lang niet op om deze topper nog uitgebreid aan het werk te zien. Ook nu hij in een grote tent staat blijkt hij even moeiteloos het publiek te bespelen als een paar weken geleden in de beslotenheid van de kapel in Roepaen. Bob laat zich helemaal gaan door in een van de pijlers van de tent te klimmen om vervolgens de toetsen van zijn toetsenist te ‘stelen’, terwijl de toetsenist het overhemd van Bob losknoopt.
Vroege hoofdschotel
We moeten De Staat zonder ons laten optreden om snel wat te eten alvorens ons tijdig present te melden bij Saybia. Deze dromerige rock-, pop-en symfonische muziek vraagt veel aandacht om de finesses van de muziek te ervaren. De hoogtijdagen van de band liggen al weer een paar jaartjes achter ons. Toch heeft de band onlangs nog een uitstekend album uitgebracht waaruit duidelijk wordt geciteerd. De momenten van herkenning met o.a. ‘Surrender’ spreken natuurlijk het meest tot de verbeelding. De verfijndheid van de muziek van Saybia neemt langzaam bezit van je en kruipt onder je huid.
Drive Like Maria is voor ons de laatste stop. Deze klinkt na een band als Saybia als platte rock in de oren en bevestigt daarmee nogmaals de kwaliteit van voorgenoemde band.
Ondanks de drang om slechts een half uur mee te kunnen pikken van de energie van The Prodigy, want langer verwacht ik een dergelijke act niet te kunnen verdragen, doorstaan we deze helemaal, omdat we anders de Duitse-bier-feest-achtige rock zouden moeten ondergaan van Korpiklaani. Later vernemen we dat de slotact geplaagd werd door een stroomstoring, die volgde op slecht geluid en dat soort ongemakken.
Zoals vooraf verwacht met de gemaakte programmakeuze is de Paaspopzaterdag muzikaal een uitstekende dag geworden. Dat het weer ook nog meewerkte was een extra toefje slagroom op de belevenis.
