Hitpotentie

Na twee EP’s vol verfrissende hiphop was de vraag of Young Fathers een volwaardig album zou kunnen maken dat minstens net zo goed was. Die vraag kan met een volmondige ‘ja’ beantwoord worden.

De drie leden van Young Fathers zijn afkomstig uit Liberia, Nigeria en Schotland, en het is deze combinatie van achtergronden die de formatie een geheel eigen geluid geeft. Wie verwacht dat een mix van hiphop, soul, pop, electro en Afrikaanse muziek een nogal experimentele uitkomst zal hebben, heeft het in dit geval toch echt mis. Het knappe van Young Fathers is namelijk dat ze deze vele verschillende invloeden tot een toegankelijk geheel weten te versmelten.

Psychedelische hiphop-boyband

De samensmelting van de uiteenlopende stijlen komt zo natuurlijk over dat het niet eens opvalt wanneer een overstuurde doedelzak vergezeld wordt door een Afrikaanse trommelbeat, zoals op ‘No Way’ te horen is. Ook een wat ontoegankelijkere beat als die op ‘Paying’ verliest zijn scherpe randje doordat deze gecombineerd wordt met elementen uit soul en pop.

Het is niet voor niets dat Young Fathers zichzelf gekscherend (doch treffend) een ‘psychedelic hiphop-boyband’ noemt. Nummers als ‘Low’ en ‘Get Up’ (niet geheel toevallig ook de twee singles van het album) hebben zelfs potentie om hitjes te worden. Vooral ‘Get Up’ is zo ongelooflijk catchy en heeft zo’n dansbare beat, dat het onmogelijk is om stil te blijven zitten.

Waardevolle bijdrage
Het hoge pop-gehalte zorgt er echter ook voor dat de songteksten een beetje naar de achtergrond verdwijnen. Dit in tegenstelling tot de meeste andere hiphop, waarbij teksten een prominente rol innemen. Dat is ergens wel jammer, want wie de teksten bestudeert, leert dat ze ook nog wat te vertellen hebben. Zo horen we op ‘Low’ de tekst:

“Mm, did I see you planting seeds in the forest?
Is it for the green of the dollars?
Now don’t go telling me it’s for the needs of the poorest
Now Im’ma take a shit in your palace”

Maar het grootste kritiekpunt is toch de speelduur van het album, want met 34 minuten is het aan de korte kant. In het geval van een slecht album is dit misschien niet zo’n probleem, maar aangezien op Dead ieder nummer goed is, is het toch iedere keer weer jammer dat het album zo snel voorbij is. Aan de andere kant moeten we blij zijn dat er weer een nieuwe hiphopgroep is opgestaan die met een uniek geluid een waardevolle bijdrage weet te leveren aan het genre.