Simpel, maar o zo krachtig
Vorig jaar stonden ze al met zijn drieën op Eurosonic. Twee meiden en hun akoestische gitaar. Wat begon als een prachtige set eindigde in een drama doordat in de naastgelegen zaal JJ72 aan een soundcheck begon. Ygdrassils liedjes bleken letterlijk breekbaar te zijn, kapot geslagen door het geweld van ronkende gitaren. Een strijd die niet te winnen leek. Totdat het meesterwerk Nice days under darkest skies uitkwam en een flinke klap uitdeelde aan de versterkte muziek. Deins terug met je distortionpedalen en buig voor Ygdrassil.
~
Het grootste wapen van Ygdrassil is de fantastische samenzang van Linde Nijland en Annemarieke Coenders. De twee stemmen sluiten naadloos op elkaar aan, vooral in de liedjes die a capella worden gebracht. Op This here is my mountain weet een van de dames op ingenieuze wijze ritme te creëren door middel van een alternatieve human beat box, terwijl zij zich ook nog eens moet bekommeren om de tekst van het nummer. Zeer virtuoos.
We visit many places
We hebben hier te maken met behoorlijk ervaren muzikanten. Dat blijkt wel uit het feit dat de dames al in 1991 voor het eerst bij elkaar kwamen in hun woonplaats Groningen, waar ze geregeld optraden. Vervolgens speelden ze in het voorprogramma van onder andere Heather Nova en Luka Bloom en brachten ze twee albums uit. Voor hun derde album We visit many places richtten zij hun eigen platenlabel op: Real Harm.
Kroonjuweel
~
Op dit moment is het tweetal op toernee door Nederland en België. Onderweg zullen ze hopelijk vele zieltjes winnen met hun bloedmooie folkmuziek. Ygdrassil was al de trots van Groningen, maar zal na de toernee vast en zeker ook nationaal succes kennen. En dat is ze zeker gegund.
Joost Festen 
