Tijdloos document
Yasmin Levy speelt samen met The Israel Netanya Kibbutz Orchestra in het Arts Centre van Tel Aviv een bijzondere set aan Tango’s. De tien composities op Tango zijn Levy op het lijf geschreven.
Wie al eerder kennis heeft gemaakt met het talent van Yasmin Levy zal zondermeer weten dat de Tango als muziekstijl haar past. Wie Levy nooit eerder hoorde zal het na het beluisteren van dit album – een live-registratie van een concert dat ze gaf op de 3e juni van het jaar 2013 – volmondig eens zijn met de kenner. Soms duurt het even voordat fraaie opnames de muziekliefhebber bereiken, maar net als de dans is het album Tango een tijdloos document.
Essentie van de Tango
Het als project gestarte album Tango is voor Levy niet uit de lucht komen vallen. Ze is geboren in een gezin van zangers, waar de Tango als muzieksoort altijd onderdeel is geweest van het beleven van muziek. Toch dook Levy voor dit album nog wat dieper in de muzieksoort.
Hoewel de zanger Carlos Gardel voor Levy een dominante rol speelde bij het aanwakkeren van haar liefde voor deze muziek, kwam ze op haar zoektocht uit bij Roberto “Polaco” Goyeneche, die haar de essentie van de Tango leerde te waarderen. De emoties, pijn en passie voor het leven zelf en de daarmee onlosmakelijk verbonden dood zijn in zijn muziek – en vooral in zijn manier van zingen – direct verbonden met het hart. Deze lessen verwerkte Levy in haar eigen vertolkingen van een tiental Tango’s, die terug te vinden zijn op deze fraaie registratie op cd en dvd.
In de inleiding van het album schrijft Levy zelf dat de Tango nu onderdeel is geworden van haar muzikale wereld, haar hart en ziel. Ze zal in de toekomst nog dieper graven in de betekenis van deze muzieksoort.
Uitstapje
Yasmin Levy neemt de luisteraar aan de hand mee op een emotionele reis door het landschap van Tango’s. Daarbij kan ze natuurlijk niet om een grootheid als Astor Piazzolla heen – een componist die bijna iedereen in de hersenpan heeft bij het horen van de term Tango. Levy vertolkt zijn ‘Vuelvo al sur’. Maar ze laat het bij één Piazzolla-compositie en duikt verder in het werk van Carlos Gardel, Luciano Leocata, Garardo Mato Rodriguez, Donato Racciatti, Juan Carlos Cobián, Alfredo Zitarrosa, Juan Pomati en Anibal Troillo. Alleen Gardel is leverancier van twee van de tien innemende vertolkingen door Levy op het album Tango.
Het album is een uitstapje voor de zangeres die zich bedient van een bijzondere stijl op haar vijf overige albums: deze stijl van liedjes in Jiddisch Spaans draagt de naam Ladino en is terug te voeren naar het jaar 1492. Haar vorige album Libertad uit 2012 was het laatste wapenfeit in deze Ladino-stijl.
Met Tango maakt Levy een zijstapje in haar carrière, dat – zoals ze zelf schrijft – haar heeft verrijkt. Voor de liefhebbers van haar muziek maakt dit album duidelijk dat ze ook deze stijl meer dan machtig is.
