We Are Scientists

In This Scene Is Death, het tweede nummer van het debuut With Love and Squalor, lijkt We Are Scientists aan te geven dat de retroscene verzadigd is. Maar met het zinnetje “but I’m still restless” geven ze zichzelf het argument om hun muziek te brengen. Of dat argument krachtig genoeg is, met de immense stroom van retro in je achterhoofd, kun je je natuurlijk afvragen. Maar de band bestaat al sinds 2000 en heeft voor het debuut een drietal EP’s uitgebracht. Ze komen dus niet zo snel als het lijkt; de band heeft bestaansrecht. En die drie EP’s waren, samen met een behoorlijke live-reputatie, meer dan genoeg voor Virgin om een deal te sluiten.

Hip en licht verteerbaar

Die deal is niet onlogisch: de nummers zijn hitgevoelig, de band is hip en de gehele plaat is licht verteerbaar. De band put uit dezelfde bronnen als het al even aangehaalde The Killers, het klinkt hier en daar een beetje als Bloc Party, maar het is vooral heel erg The Smiths. Ofwel, We Are Scientists is een band waar je je geen buil aan kunt vallen. De clips van de nummers Nobody Move, Nobody Get Hurt en The Great Escape zijn erg vermakelijk en zullen veel getoond worden. Daarnaast biedt het album nog een aantal potentiële singles; het uptempo It’s a Hit, het schitterende en ingetogen Textbook en het overtuigende This Scene Is Dead.

Zomerfestivals

Opzienbarend is With Love and Squalor niet helemaal. De gitaartjes, de zanglijntjes en de manier van spelen is de laatste tijd wel vaker langs geweest. Zo hier en daar ontbreekt het aan de broodnodige overtuiging en de uitzonderlijkheid spat er gewoonweg niet van af. Maar dat neemt niet weg dat we er nog veel van gaan horen. Ook al viel hun optreden op Motel Mozaique een beetje buiten de boot, de zomerfestivals zullen er een leuke vijfenveertig minuten aan hebben. Het is een band met hits, maar zonder scherpe randjes; je kunt je er geen buil aan vallen.