Muziek / Concert

Poep van de liefde

recensie: Vive la Fête

In de Verakrant stond in twee woorden een perfecte beschrijving van de muziek van het Belgische Vive la Fête: geile belgenpop. De dansbare keyboardklanken en de sensuele franse stem van zangeres Els Pynoo gaven de aanzet tot wat het best te vergelijken is met een broeierige zomeravond in Frankrijk.

~

Vive la Fête bestaat in feite alleen maar uit Pynoo en haar vriend Danny Mommens, ons beter bekend als de bassist van het Antwerpse dEUS. Op het podium wordt de spil van de band aangevuld met een bassist, een drummer en een keyboardspeler. Vooral de man achter de toetsen was buitengewoon enthousiast en demonstreerde ons een ouderwets staaltje eighties-muziek. Mommens zelf speelde naar eigen zeggen een beetje nerveus omdat hij net een joint had gerookt. Je bent rock ‘n’ roll of je bent het niet.

Merde à l’Amour

~

Het tweetal heeft inmiddels al weer twee platen uitgebracht. Allebei met Franse titel (Attaque Surprise en Republique Populaire) en Franse teksten. Het was echt aandoenlijk om te zien hoe Mommens steeds weer zijn best deed om de teksten van Pynoo te vertalen naar het Nederlands. Uit de vele verbeterende antwoorden van Pynoo bleek wel dat Danny Mommens toch echt wel een Vlaming moet zijn. Ik vond zijn vertaling voor het nummer Merde à l’Amour wel erg vindingrijk: poep van de liefde.

Jesus Christ Superstar

In eerste instantie leek er maar erg weinig publiek naar het concert te zijn gekomen, totdat het eerste nummer was geweest en het gejoel losbarstte. Het publiek vermaakte zich uitstekend en dat bleek wel uit het aantal mensen dat meedanste op de lichte en vaak ook vrolijke klanken van deze Belgen, vaak ten navolging van de onafgebroken dansende Pynoo. Met af en toe een geintje, zoals het spelen van de bekende melodieën van Jesus Christ Superstar en Je t’aime, gaven de muzikanten van Vive la Fête aan dat zij er alleen stonden om hun naam waar te maken. Vive la Fête!