Toegankelijke psychedelische popliedjes met een eenzaam randje

Iemand die onbekend is met UMO zal, op de naam afgaand, vermoeden met een band te maken te hebben die handelt in obscure metal. Achter de duistere bandnaam schuilt een psychedelisch pop trio met liedjes die verleiden in plaats van je de stuipen op het lijf te jagen.

Een tikkeltje obscuur is het rondom de frontman Ruban Nielson misschien wel. Een oog dat op zijn keel getatoeëerd staat maakt dat hij drie ogen heeft in plaats van twee. In zijn studio aan huis prijken beeldjes van schedels en de single ‘Swim and Sleep’ van het nieuwe album liet hij vergezeld gaan met een foto van een baby met een bebloed gezichtje. Obscuriteit komt je niet zomaar aanwaaien, zegt hij. ‘There’s a lot of hard work that goes into being an obscure band, though. You can’t just sit at home.’

Keurig binnen de lijntjes

Het probleem met obscure muziek, zeker van die van het experimentele, psychedelische soort, is dat er vaak niet door te komen is. Voor het nieuwe album van UMO, dat de povere titel II draagt, gaat dit echter niet op. Hoewel experimenteel en psychedelisch, zijn er tien behapbare popliedjes uitgerold die keurig binnen de lijntjes blijven.

Opener ‘From the Sun’ staat als een huis. Het is een van de pakkendste liedjes van II. Met prachtig gitaarspel vraagt Nielson onmiddellijk alle aandacht en dan horen we de woorden ‘isolation can put a gun in your hand / If you need to you can get away from the sun’ uit de mond van de Nieuw-Zeelandse muzikant komen. Van begin af aan wordt de luisteraar geconfronteerd met het donkere randje dat aan de plaat kleeft: het gevecht dat Nielson voortdurend met de eenzaamheid levert. Het woordje ‘lonely’ is er dan ook een dat opzichtig van de plaat afspat.

Caleidoscopisch geheel
Verwacht van UMO geen gepolijste songs. Op II gaat de band op de loop met lofi-liedjes die stuk voor stuk gammel maar niet klungelig in elkaar zijn gezet. Het gekraak en geruis is tot het uiterste doorgevoerd en aangevuld met de dubbel opgenomen vocalen van Nielson levert het een eigenzinnig effect op.

Verfrissend aan UMO’s tweede plaat is dat de sfeer constant verandert door de diverse invloeden die in de nummers verwerkt zijn. Dan overheersen subtiele gitaarloopjes (‘From the Sun’ en ‘Swim and Sleep‘), dan weer nemen de nummers jazzy en soul-achtige wendingen (‘So Good at Being in Trouble’ en ‘One at a Time’). Door het gebruik van samples doet R&B haar intrede en er komt zelfs een beetje Beatles bij kijken (‘The Opposite of Afternoon‘). De licht psychedelische stijl komt daar nog eens bovenop en zo weet UMO een avontuurlijk, caleidoscopisch geheel te scheppen dat prima uit de verf komt.

Met die obscuriteit blijkt het dus reuze mee te vallen. Unknown Mortal Orchestra’s II is vooral een album met overwegend verteerbare psychedelische liedjes die voor een breed publiek toegankelijk zijn.

Donderdag 7 februari speelt Unknown Mortal Orchestra in de kleine zaal van Paradiso, Amsterdam.