Muziek / Album

Gooi je haar los

recensie: Tales of a Librarian

Eerst moet ik iets bekennen. Ik ken Tori Amos nauwelijks. Ja, Cornflake Girl hoorde ik jaren geleden wel eens op de radio maar ik wist eerlijk gezegd niet dat ze zoveel plaatjes had gemaakt om een soort ‘best of’ album te rechtvaardigen. Maar op haar website www.tori.com zie ik dat Tales of a Librarian al haar achtste album is.

~

De meeste nummers op Tales of a Librarian komen van haar debuut CD Little Earthquakes; zes songs maar liefst. Ook Under the Pink met drie songs; Boys for Pele met twee liedjes en From the Choirgirl Hotel met drie. Verder staan er vier nieuwe nummers op de CD en één nummer van To Venus and Back en een speciale remix van Professional Widow door Armand van Helden. Dit maakt samen twintig nummers in negenzeventig minuten. Wat opvalt is dat van van twee voorlaatste albums Scarlet’s Walk en Strange Little Girls (coveralbum) geen enkel nummer is opgenomen in dit overzicht.

Dat ik haar niet ken, heeft ook voordelen. Ik ben niet verblind door hartstocht of kennis. Ik kan de CD puur gaan luisteren en ook de bijgesloten DVD met vier extra nummers kan ik naturel bekijken.

In het CD boekje zie ik dat Tori een nieuw imago probeert uit te dragen. Niet meer de neohippie met rood haar en bloemetjesjurk. Maar een femme fatale in jaren dertig stijl die de potentiële luisteraar uitdagend aankijkt vanaf het hoesje. Dit zijn de feiten, maar nu de CD zelf.

Snik

Op een grijze decembermorgen stop ik vol verwachting de CD in de lade en ik hoor soms prachtige liedjes. Maar wat me opvalt is dat je het in gedeelde porties tot je moet nemen. De teksten zijn schitterend en de piano kabbelt voort, maar het is allemaal zwaar over the top (hetzelfde heb ik met Rufus Wainwright). Bijvoorbeeld het schitterende Me and my Gun werkt na 1 minuut 50 (een erg vreemde snik) op mijn lachspieren in plaats van dat het ontroert, wat wel de bedoeling is. Ook het live nummer Honey van de bonus DVD is na de schitterende opening lachwekkend na een te lange grommende uithaal. Daarnaast staan op Tales of a Librarian schitterende uitvoeringen van Precious Things en Winter. Maar waarom helpt Tori haar andere nummers vaak zo vakundig om zeep? Emotie is mooi maar mensen die geen greintje relativering kennen zoals Tori Amos werken op de lachspieren in plaats van op de traanbuis.

Deze CD is bedoeld voor de echte fans, maar die hebben Little Earthquakes, Under the Pink, From the Choirgirl Hotel en Boys for Pele allang in de kast staan. Dus die betalen voor zes songs, waaronder de vervelende remix van Armand van Helden, de volle mep. Dit riekt naar geldklopperij. En mensen zoals ik die nog niks van Tori in de kast hadden staan, worden ook niet echt blij van dit overzicht.

Tori, een tip: gooi je haar los en neem jezelf niet zo serieus want je hebt een goede stem, speelt goed piano en zit er goed uit. Ingrediënten genoeg voor een nieuw, fris begin.