Muziek / Concert

Fenomenaal

recensie: Thomas Dybdahl

Thomas Dybdahl heeft nooit een hitalbum gehad in Nederland. Toch is hij geliefd bij een vaste groep van muziekkenners. Zij hebben deze Noor het laatste decennium in hun hart gesloten.

Voor velen zal de Roepaen in Ottersum een vreemde plek zijn om Thomas Dybdahl aan het werk te zien. Achteraf zal menigeen bevestigen dat de locatie een uitstekende keuze is geweest. De sfeer van de Kapel van het oude klooster past uitstekend bij de akoestische en betoverende muziek van de Noor. De warme sfeer van kaarslicht gecombineerd met een schitterende akoestiek lenen zich perfect voor de verstilde beelden die Dybdahl met zijn muziek schildert.

“Gewoon een excuus”

~

Dybdahl ’s belangrijkste troef is zijn stem. Moeiteloos schakelt hij van kopstem naar gewone zangstem en weer terug. Als rode draad speelt hij vanavond natuurlijk de songs van …That Great October Sound die hij afwisselt met recenter werk. Alle composities ademen de sfeer uit die het handelsmerk is geworden van deze artiest. Een sfeer waarin de stem van Dybdahl centraal staat, gelardeerd met voorzichtige en vooral heldere inkleuringen van het begeleidende instrument. Vanavond is dat de diversiteit aan klanken van een lapsteelgitaar en een akoestische bas. Dybdahl begeleidt zichzelf op akoestische gitaar en af en toe op mondharmonica. Dat laatste vergeet hij wel eens. Zo laat hij midden in een nummer weten dat hij nu eigenlijk een mondharmonica-solo moet spelen, maar het instrument ligt op de grond. Hij laat het hierbij en speelt verder.

Op zijn eerste album wilde Dybdahl ook een uptemponummer plaatsen. Die drang is hij later verloren. Vanavond wordt de bezoeker getrakteerd op een live-uitvoering van het voor zijn doen snelle ‘Dreamweaver’.

Na een staande ovatie na afloop keert Dybdahl in eerste instantie alleen terug op het podium om achter de piano plaats te nemen. “Eigenlijk is dit wel gevaarlijk om te doen na het ontvangen van zo’n uitzinnig applaus” laat hij zich ontvallen. “Dit instrument ben ik lang niet zo machtig als de gitaar, maar ik ga het proberen.” Vervolgens betovert Dybdahl andermaal het publiek met een prachtige pianosong. Als afsluiter speelt hij een nummer met de band, en met mondharmonica. Het trio neemt zichtbaar gelukkig het overdonderende applaus in ontvangst op de rand van het podium van de Kapel. Het is verdiend na een fenomenaal optreden. Het publiek keert betoverd de donkere nacht in om het landgoed in muzikale herinneringen achter zich te laten.

8WEEKLY MediaPlayer