Muziek / Concert

Blitzkrieg-garagepsychedelica!

recensie: Thee Oh Sees

.

De kleine zaal van de Melkweg is even het toneel van een fuzzrockoffensief dankzij de inval van Thee Oh Sees, die zich een supersonische weg banen door het Nederlandse geluidsfront.

Ze hebben echter ook verkenners in de vorm van het Nederlandse Traumahelikopter, die de eerste gitaarsalvo’s het publiek inschieten. Ze zorgen voor de eerste slachtoffers, die zich maar moeilijk rustig kunnen houden te midden van al het rockgeweld hun ledematen alle kanten op slingerend terwijl explosies uitbreken tussen de in MBV- en JAMC-t-shirts geklede rockers. Dat is nou de oerkracht van R&R, die het Groningse gezelschap in niet geringe mate over het publiek weet te verspreiden. theeosees1s.jpg

Psychedelische bommenwerpers
De basis is zo gelegd voor de stoottroepen, en daar komen de duikbommenwerpers in de vorm van de spastische gitaarrifjes van John Dwyer nog bij. Thee Oh Sees is dit keer maar een kleine eenheid (drie man), waardoor complexere en langere nummers worden gemeden in de set. Geen groovy orgeltje, en dus weinig nummers van de nieuwste plaat Drop, waarop de band een meer mellow sound cultiveert. Maar wel de nieuwe single ‘Encrypted Bounce’ en oude bekenden, die in staccatotempo de revue passeerden. Van ‘I Come from the Mountain’ tot ‘The Dream’ en ‘Toe Cutter – Thumb Buster’: alle worden ze aanstekelijk gespeeld door Dwyer en consorten, voor een publiek dat er geen genoeg van kan krijgen. Geen tijd voor rust; de slag gaat door!

Dwyer beweegt opgewonden en nerveus op het podium. Californisch (in korte broek en gestreepte tanktop) schreeuwt hij erop los, weliswaar veel te dicht op de microfoon. Crowdsurfen en stagediven worden weer even gedoogd, ondanks alle voorschriften; die zijn toch voor watjes. Ondertussen vraagt Dwyer om bier en deelt hij t-shirts uit.
theeosees2s.jpg

Er komt een einde aan de barrage met het aanstekelijke ‘Carrion Crawler’, waarna het murw geslagen publiek toch nog om een toegift schreeuwt. Hierna vliegen Thee Oh Sees nog één keer over met psychedelische bommenwerpers, voor een laatste bombardement aan mindblowing garagerock. Het publiek is verslagen, maar gaat voldaan naar huis. Er is weer een geslaagde veldslag gestreden, en de rock heeft zijn bestaansrecht weer eens bewezen.