Jonge goden

Met het openingsnummer van het nieuwe album Everybody Knows, ‘Sirius Business’, lijkt de band misschien niet van deze wereld, maar The Young Gods klinken ook niet bepaald goddelijk. De start van het album lijkt eerder duivels. Er komen slechts gitaren vol op distortion de luidsprekers uit. Maar dit begin van de cd is slechts een korte afleiding van wat komen gaat.

Trip

De rest van het album is een continue trip van ambient industrial rock. De viermansformatie klinkt daarmee als een kruising tussen U2 en INXS, om maar eens wat namen te noemen. Met zanger Franz Treichler, Alain Monod op keyboard, gitarist Vincent Hänni en drummer Bernard Trontin in de gelederen creëert de Zwitserse groep een lekker klinkende flow die je inderdaad naar een muzikale hemel zou kunnen voeren. Maar zo melodramatisch willen we het niet maken. Dit klinkt gewoon goed.

De  onderliggende ritmische elektronische kadans doet wat aan INXS denken, terwijl de associatie met U2 voornamelijk door de zang van Treichler wordt opgeroepen. Soms lijkt hij daadwerkelijk de stembanden van Bono gekloond te hebben. Voeg daar het gitaarspel van Hänni aan toe en de vergelijking met de Ierse band is compleet. The Young Gods rocken wat minder heftig dan op hun oudere albums maar de muziek klinkt nog steeds fris.

Variatie

Met het basisgeluid van de cd zit het dus wel goed. Daar komt ook nog eens bij dat het album, met dit constante onderliggende geluid, ook nog eens verrassend veelzijdig is. Niet alleen tussen de nummers, maar ook binnen de nummers varieert de band met ritme en sfeer. Van de verwarrende opener ‘Sirius Business’ via het rustige en warme ‘Blooming’ naar het swingende ‘No Land’s Man’. De ambient ondertoon, met rake maar ingetogen elektronica, wordt aangevuld met scherp gitaarspel en de heerlijke zangstem van Treicher. De ene keer heeft dat een vrolijk klinkend ‘Mister Sunshine’ tot gevolg, terwijl het de andere keer leidt tot een melancholisch ‘Miles Away’.

Dit alles heeft een album tot gevolg dat nooit verveelt, maar je steeds weer weet te verrassen met haar hedendaagse geluid. Voor een band die al vijfentwintig jaar lang aan de weg timmert is dat zeker geen slechte prestatie. Kwaliteit verloochent zichzelf niet en ook jonge goden kunnen je blijkbaar al in hogere sferen brengen.