Gemompel van weinig communicatieve zanger

The War on Drugs bewijst de onzinnigheid van veel genreaanduidingen. Op hun cd’s smelten ze een veelheid aan stijlen tot een origineel en coherent geheel. Live gaat dit ze weliswaar ook goed af, maar overtuigen ze iets minder.

In een redelijk gevulde Oude Zaal van de Melkweg begint de Amerikaanse band om half tien aan  hun optreden. Veel gevoel voor overdreven theatraliteit kan de band niet verweten worden. Een schuchtere groet aan het toegestroomde publiek en een enkele ’thank you’ na een afgerond nummer zijn de enige interactie met de aanwezigen die we vanavond meemaken. Dit is echter geen negatief punt. Al snel blijkt dat The War on Drugs het live voornamelijk moeten hebben van hun meeslepende klankkleur en hypnotiserende drones. Te veel praten tussen het creëren van deze sonische landschappen door, zou de bezoeker waarschijnlijk alleen maar uit zijn of haar roes halen.

Meeslepend maar inwisselbaar
Het overweldigende geluid dat de band weet te produceren is ook meteen het grootste pluspunt van het optreden. De band klinkt strak en gefocust en weet moeiteloos te schakelen tussen rustieke folkmelodieën en bijtende noise-erupties. Wel opvallend is dat de sfeervolle en vervormde orgelklanken van de cd’s live worden ingewisseld voor een wat netter klinkend pianogeluid. Hoewel de partijen van de toetsenist hierdoor beter te onderscheiden zijn, doet het wel enigszins afbreuk aan het op de studio-opnames zo betoverend klinkende amorfe geluid. 

In deze livesetting is er helaas ook minder variatie in het tempo van de afzonderlijke nummers. Hierdoor komen veel tracks die op plaat verhalend en pastoraal zijn, wat gehaast over. De liedjes onderling gaan hierdoor iets te veel op elkaar lijken. Ook de vocale frasering van gitarist en zanger Adam Granduciel is live wat al te nonchalant. Dat we hier sowieso niet te maken hebben met een zanger die zijn toehoorders probeert te imponeren met zangacrobatiek, is bekend. Vanavond echter verruilt hij de mooie zangmelodieën die hij veelvuldig heeft ingezongen voor ietwat a-melodieus gemompel. Dit komt de impact van de sterke teksten niet ten goede.

En toch een voldoende
Ondanks deze tekortkomingen die de band live parten spelen, blijft de The War on Drugs een zeer originele band met erg goed songmateriaal. Dit in combinatie met het prima uitgebalanceerde en erg atmosferische geluid van de band maken dit wel een geslaagd optreden. Het blijft echter wel een optreden dat de torenhoge verwachtingen die de albums creëren, niet in kan lossen.