Last but not least

“Een stoet vrouwen, gestoken in wijde Victoriaanse gewaden, gestaag trekkend over beboste groene heuvels.” Dat is ongeveer het beeld dat bij je opkomt als de eerste tonen van Last zich aan de luisteraar openbaren. De zusjes Rachel en Becky Unthank zijn terug met een lekkere folkplaat.

Tom Waits
Deze plaat klinkt een stuk volwassener dan zijn voorganger. Naast de bewerkingen van klassieke folksongs is er op Last ook plaats voor covers van onder meer Tom Waits (“No One Knows I’m Gone”) en King Crimson (“Starless”). Niet de minste namen, en als band kun je je al snel verslikken in je eigen interpretatie. Dat dit niet het geval is, is te danken aan de gedegen arrangementen van The Unthanks. Omdat het album een mix is van traditionals, covers en eigen werk, mag het een klein wonder heten dat er uiteindelijk een consistent geheel uit is ontstaan. Het getuigt van kwaliteit dat The Unthanks drie van zulke verschillende bronnen hebben weten te smeden tot een zeer evenwichtig en constant album.

Tragiek 

Wat ook constant is aan dit album is de droefgeestigheid. Alle nummers zijn met een behoorlijke dosis melancholie doordrenkt. De zang van de twee zussen staat daarin voorop, maar ook het vioolspel en de drumpartijen vol tragiek zorgen voor een geladen sfeer. Gelukkig slaat de melancholiek niet door, waardoor de luisteraar vrolijk blijft. 

Misschien ontstaat die vrolijkheid ook wel door de geraffineerde combinatie van muziekstijlen en instrumenten. De folk van The Unthanks is doorspekt met klassieke, Keltische en jazzinvloeden. En dat allemaal vertolkt door piano, drum, viool, bas, gitaar, ukelele, cello en meer instrumenten. Nogmaals: het is van grote klasse als al deze elementen uiteindelijk uitmonden in een sterk en uniform album.

Pijn is fijn
Zelden werd somberheid, smart en lijden zo mooi gebracht als door de stemmen en muziek van The Unthanks, en nooit werd je zo vrolijk van het over je uitgestorte verdriet. Dit album zal menig traantje laten vloeien bij de luisteraar. Niet omdat je bevangen raakt door de melancholiek van deze plaat, maar omdat je geen idee hebt wanneer ze met hun volgende album zullen komen. Laten we hopen dat we niet te lang hoeven te wachten.