Muziek / Album

Met een beetje hulp

recensie: The Thrills - Let's Bottle Bohemia

Een moeilijke tweede plaat voor The Thrills. Deze Ierse heren, die net doen alsof ze uit de achtertuin van The Byrds komen, maakten met hun debuut So Much For The City een ijzersterke indruk. Met broeierige perfecte popsongs, die de zomer nog net iets aangenamer maakten en je bijstonden tijdens de najaarsbuien. Let’s Bottle Bohemia is de titel van de opvolger, die waarschijnlijk niet toevallig tussen de zomer en de herfst werd uitgebracht.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Let’s Bottle Bohemia maakt bij mij niet hetzelfde los als So Much For The City. Ik krijg simpelweg niet zo veel en zo vaak kippenvel als van het debuut. Misschien is dat omdat de plaat wat minder diepgang lijkt te herbergen en daarbij wat minder natuurlijk klinkt. Het kan ook zijn dat ik steeds meer het idee krijg dat ik veel liedjes van The Thrills al vaker heb gehoord. Dat is altijd het gevaar wanneer je het geluid van je groep grotendeels baseert op stromingen uit het Verleden. Verleden met grote V.

Van Dyke Parks

En dat ligt er ook nog eens vrij dik bovenop, want wie komen we tegen op Let’s Bottle Bohemia? Van Dyke Parks, de man die meewerkte aan Smile van The Beach Boys en zich onlangs ook bemoeide met die prachtige reconstructie van Brian Wilsons Smile. Verder is R.E.M.-gitarist Peter Buck present op het nummer The Curse Of Comfort. Het is de Amerikaanse West Coast-traditie die de klok slaat. Met een beetje hulp van wat vrienden.

Gewoon mooi

Het zou echer onzin zijn te beweren dat dit een slecht album vol gejatte liedjes is. Integendeel: The Thrills blijven meesters in het schrijven van mooie popdeuntjes. En daar komt bij dat die jongens immer alles van zichzelf geven, wat altijd zorgt voor extra punten. De stem van Conor Deasy is weer net zo breekbaar als op So Much For The City en de strijkers, koortjes en andere arrangementen zijn weer uit de kunst. Gewoon een mooie plaat.

Geschreeuw om commercieel succes

Het is alleen dat sommige aspecten uit de muziek van The Thrills gewoon iets te veel voor de hand liggen. Dit minpuntje zal ze overigens geen financiële nadelen gaan opleveren, want Let’s Bottle Bohemia schreeuwt toch om enig commercieel succes, zonder dat The Thrills hier een knieval maken. Mijn zegen hebben ze; ik zou het niet erg vinden dit soort liedjes vaker op de radio te horen. Daar zou ik zelfs erg gelukkig van worden.