Close My Eyes
Het is koud, de regen komt met bakken uit de hemel, de wind waait door de bomen en Sinterklaas struint de daken af, op zoek naar schoeisel met lekkers voor zijn Amerigo. Bij mij thuis is het ondertussen lekker warm: de gordijnen zijn dicht, de verwarming staat hoog. Mijn ogen zijn gesloten, de geest voert me terug naar de lente. Een optreden van The Slackers met vrienden in een bloedheet Vera. De zaal is vol, de sfeer broeierig en het is te warm om te dansen. Nu schalt de relaxte ska en reggae uit mijn eigen luidsprekers: het New Yorkse ska-combo heeft weer een nieuwe plaat uit.
~
The Slackers maken lekker rustige, zeg maar gerust ouderwetse ska, zoals we dat van onder andere de Skatalites kennen. Geen opgewonden gedoe, maar gewoon lekker relaxt met een jointje in de mondhoek genieten. Ook op Close My Eyes, het zevende album alweer van de band, is de sfeer heerlijk ontspannen. Afgezien van op Shankbön, het akoestische openingsnummer, is wild dansen niet mogelijk.
Optimaal genot
De nummers kabbelen als een rustige zee voort, de luisteraar hoeft alleen maar met een asbak of een biertje binnen handbereik te gaan liggen: optimaal genot. Maar pas op, het is niet allemaal ontspannen. De band heeft namelijk een boodschap; de wereld gaat naar de kloten. In het nummer Real War winden The Slackers zich op over alle oorlogen en onrecht op aarde. De titel verwijst naar de ware strijd die gestreden zou moeten worden: de strijd tegen honger en armoede. De band verwijt politici dat, ze zonder enige spoor van schuldgevoel, soldaten opofferen. Manschapen worden ingezet alsof het om een gokspel gaat. Daar moet een eind aan komen, het is tijd dat met de ware strijd wordt aangevangen, meent de band.
Maatschappijkritisch
Dankzij de vele klassieke reggae-aspecten in het nummer – de tekst wordt meer gesproken dan gezongen, koortjes herhalen de tekst, echo’s blijven lekker hangen en de tekst is sterk maatschappijkritisch – is Real War een van de betere nummers op het album. Ook erg lekker is Decon Club, het laatste nummer. Net als Shankbön is het akoestisch, alleen minder opzwepend. Binnen een strak reggaeritme, aangegeven door de percussie, speelt de band een heerlijk nummer, waarbij de hoofdrol voor de blaasinstrumenten is weggelegd. Voor de liefhebber van saxofoon en trompet een absolute must.
Tournee
The Slackers bestaan onderhand al meer dan tien jaar, maar braken pas in 1998 door met hun tweede plaat, Red Light. Oor was jubelend en de singel werd veelvuldig op MTV gedraaid. Sindsdien is de aanhang van de band gestaag gegroeid, en hebben The Slackers gespeeld op een reizend festival als de Warped Tour (1998), Lowlands (1999) en het Montreal Jazz festival (2000). Verder tourde de band veelvuldig: naast kleinere tournees en losse optredens hebben ze negen Amerikaanse en zes Europese tournees gedaan. Van 29 november tot 23 december spelen ze zonder rustdag in allerhande Europese zalen. Daarbij wordt Nederland vijf maal aangedaan:
14 dec. 013 – Tilburg
15 dec. Patronaat – Haarlem
17 dec. Waterfront – Rotterdam
18 dec. Ekko – Utrecht
22 dec. Ernestos – Sittard
