Onvervalste Amerikaanse rock-‘n-roll
.
The Hold Steady brak wereldwijd door met hun derde album Boys & Girls in America. Met Stay Positive proberen ze het succes te continueren. De band heeft er de vaart flink in zitten, met pakkende liedjes die bol staan van de energie. Het geluid op dit vierde album is aardig dichtgeproduceerd, wat de toegankelijkheid niet ten goede komt. Het album geeft de briljantjes, die verstopt zitten in de composities, pas prijs na enkele luisterbeurten.
De eerste twee albums van The Hold Steady bereikten aanvankelijk niet eens het Europese vasteland. Pas na het succes van Boys & Girls in America maakten we hier kennis met de voorgangers Almost Killed Me en Separation Sunday en de enorme energie van deze band. Een welkome inhaalslag, konden we toen concluderen. En dat terwijl velen in Nederland de voorbeelden van The Hold Steady toch een warm hart toedragen. Het geluid van dit kwintet uit Brooklyn zit namelijk dicht tegen dat van Bruce Springsteen en Southside Johnny and the Ashbury Jukes aan. Dat komt in het laatste geval vooral door de stem van frontman Craig Finn die veel gemeen heeft met die van Southside Johnny.
Met het ijzersterke ‘Lord, I’m Discouraged’ doet The Hold Steady een gooi naar de titel ‘onsterfelijk nummer’. Het gitaargeluid in het midden van de song doet denken aan ‘Blinded by the Light’ van Manfred Mann’s Earth Band, van hun fameuze album The Roaring Silence. De inspiratie voor deze song haalde Finn echter vooral bij The Replacements, naar zijn eigen zeggen omdat hij een grote bewonderaar is van deze band. In ‘One for the Cutters’, dat als eerste rustpunt op dit album dient, worden we verrast door een klavecimbel, een van de verborgen briljantjes op de plaat. Het geluid kleurt wonderwel mooi in het verder door piano gedragen liedje. ‘Both Crosses’ valt op door de toevoeging van banjo – weer zo’n briljantje – een instrument dat de laatste tijd steeds vaker opduikt, zoals bij Dayna Kurtz, Carolina Chocolate Drops en natuurlijk Otis Taylor, die er zelfs een heel album aan wijdde.
Positief
The Hold Steady kan tevreden zijn. Dit album laat een positieve indruk achter. Door de dichtheid in de productie vergt het wel wat inspanning om de details in de muziek te ontdekken. Er is echter genoeg te genieten op dit oer-Amerikaanse rock-‘n-roll-album, dat voortbouwt op de traditie van de eerder genoemde Bruce Springsteen en Southside Johnny and the Ashbury Jukes. De band weet voldoende spanningselementen en verrassingen in de songs te stoppen om van begin tot eind te blijven boeien. Soms klinkt The Hold Steady als een sneltrein die door je kamer dendert, terwijl de band je op andere momenten weet te verwennen met een ballad. Vernieuwend kun je de groep niet altijd noemen. Maar is dat dan nodig om gewoon een lekker album te maken?
De eerste uitgave van de digipack van Stay Positive bevat een drietal niet te versmaden extra nummers: ‘Ask Her for Adderall’, ‘Cheyenne Sunrise’ en ‘Two Handed Handshake’. Gewoon verstopt onder track nummer twaalf van de cd. Voor de snelle beslissers.
The Hold Steady speelt op 13 oktober in de Melkweg in Amsterdam.
