Muziek / Album

Kriebels?

recensie: The Butterfly Effect - Final Conversation of Kings

.

Als we af mogen gaan op de kritieken die over de band opduiken, dan zorgt de muziek van deze Australische progrock-formatie absoluut voor vlinders in de buik. Maar hoe zit het met het eigen onderbuikgevoel? Is The Butterfly Effect echt die belofte van Down Under die de media ons voorschotelen?

~

Als het derde album, Final Conversation of Kings, aftrapt met het meer dan zeven minuten durende ‘Worlds on Fire’ lijkt die belofte inderdaad ingelost te worden. Er wordt vanaf de eerste seconde een bepaalde spanning opgeroepen die door de muziek, maar vooral door de zang van Clint Boge, goed wordt vastgehouden. Het geluid van een eenzame trompet versterkt die spanning nog eens, vooral in het rustige middenstuk van het nummer. Dit belooft veel goeds voor de rest van het album.

Zodra het album zich voortzet met het tweede nummer, ‘A Room Without a View’, valt echter op dat The Butterfly Effect ook een probleem heeft. Hoewel de nummers goed in elkaar zitten en op de zang zeker weinig valt aan te merken, is het geheel niet echt verrassend te noemen. Voor de kenners van het genre klinkt het allemaal misschien iets te bekend en te gelikt. Hoewel vooral dit laatste – het is een strak geproduceerd album – de toegankelijkheid zeker verhoogt, klinkt het ook allemaal een beetje achterhaald. Alsof we niet met een album uit 2009 te maken hebben, maar naar een productie uit de jaren tachtig zitten te luisteren.

Voorspelbaar

Na track twee wordt het album eigenlijk steeds voorspelbaarder. Oké, er zitten de nodige tempowisselingen in de muziek. En rustige stukken worden afgewisseld met gierende gitaren. Maar van een progrock-band mag dit dan ook verwacht worden. Al met al dus geen aardverschuivende rockrevolutie. The Butterfly Effect is een aangename verbreding van het genre, maar zeker geen vernieuwende verdieping. Daarvoor klinkt het net iets té jaren tachtig.

Het in de media geschapen beeld van een band die verrassende dingen doet op het muzikale vlak is dan ook niet juist. Houd je echter van goed verzorgde progrock met een vleugje jaren tachtig, in de sfeer van Asia en dergelijke, dan is The Butterfly Effect zeker de moeite waard. Final Conversation of Kings is namelijk een degelijk progrock-album dat aan alle verwachtingen binnen het genre voldoet. Niets minder dan dat. Maar ook niet veel meer dan dat. Ondanks het Calexico-achtige trompetje dat vooral in het openingsnummer van zich doet spreken. Veel meer vlinders zijn er op deze plaat helaas niet te vinden.