Muziek / Album

Luchtige indie-elektronica

recensie: The Blow - Paper Television

Een combinatie van elektronica en alternatieve pop is tegenwoordig niets verrassends meer. The Postal Service leverde in 2002 met The Give Up een blauwdruk af; ook Peaches heeft al drie albums lang succes met de formule en popartiesten als Nelly Furtado tekenen eveneens voor een productie door Timbaland. The Blow maakt naar eigen zeggen indie-R’n’B. De luchtige elektronica met dito zanglijnen kan inderdaad als zodanig omschreven worden.

Muzikantensteden, van die steden waar buitenproportioneel veel goede artiesten vandaan komen: de Verenigde Staten en Canada grossieren erin. Opvallend is dat er naast de grote muzikantensteden, zoals New York en San Francisco, kleine creatieve epicentra zijn zoals Omaha, Denton en Portland. Het linkse Portland in Oregon kent een uiterst productieve muziekscène met vaandeldragers als The Decemberists, The Thermals en het platenlabel K-records. Op dit label brengt The Blow alweer zijn vierde langspeler uit: Paper Television. Een samenwerkingsproject van visueel artieste Khaela Maricicich en electronicawizzkid Jona Bechtolt, die ook deel uitmaakt van YACHT. K-Records, dat de meest uiteenlopende artiesten uitbrengt, heeft in The Blow een duo gevonden met een eigen geluid dat haar midden vindt ergens tussen Peaches, The Postal Service en Timbaland.

Fris en Flirtend

~

De speelse elektronica die The Blow gebruikt klinkt vrij bekend – het hele standaardarsenaal aan computerbeats en synthesizer komt voorbij razen. De band flirt met muziekstijlen als hedendaagse R’n’B, oude house, wave en hiphop en dat zorgt voor een origineel geluid, resulterend in frisse combinaties zoals de roffel over de hiphopbeat in The Long List of Girls. Hierdoor krijgt elk nummer een eigen karakter. Maricicich weet met haar zoete stem telkens de springerige beats en synthesizers goed aan te vullen. Het nummer Pile Of Gold is met zijn kale electro en wulpse zang een perfecte opening die de richting van het album aangeeft. Voor romantici is er Parentheses (“There’s something in the deli aisle that makes you cry/of course I put my arm around you and I walk you outside/ through the sliding doors/ why would I mind?”) en de ware poppuristen kunnen wegsmelten bij het refrein van Fists Up. De tekstuele spitsvondigheid van Khaela Maricicich zorgt ervoor dat de plaat na enkele luisterbeurten nog kan verassen. Met Paper Television kunnen dansvloeren tot dansen aangezet worden en zal er zelfs bij de grootste zuurpruim nog een hoofdknik opgewekt worden. Liefhebbers van The Postal Service zullen deze plaat zeker niet kunnen laten liggen.