Textures

Polyrhythmic metal madness, dat is waar Textures voor staat. Van de hak op de tak springende riffs in de gekste maatsoorten, geïnspireerd door jazz en salsa. Uitgevoerd door ware controlfreaks: artwork, productie, alles wordt door de zes heren zelf bedacht en uitgevoerd. Ze analyseren elk optreden en bouwden vanuit het niets twee eigen studio’s. Een vastberaden, bijna rigide werkmentaliteit die zeer vruchtbaar is gebleken. Het is knap dat nieuwe bassist Remko Tielemans hier naadloos in mee kan gaan: hij nam zijn baspartijen in slechts twee dagen op.

Recht door zee

Het vorige wapenfeit Drawing Circles is een conceptplaat, eigenlijk één lang nummer. Een spiegelpaleis van Toren van Babel-achtige proporties, vol terugkerende thema’s en symbolen. Dit derde album Silhouettes klinkt veel meer recht door zee: aardser, rauwer. De vorige platen bevatten te midden van al het metalgeweld een opvallend positieve boodschap: streef naar het beste, geniet van het nu. De nieuwe nummers zijn donkerder, meer gericht op de schaduwkant van het leven. Dat levert een mooi spel met contrasten op, zoals in Awake, het derde nummer van de plaat. Die lijkt te beginnen als catchy meezinger, maar slaat na twee minuten radicaal om. Textures klinkt veelzijdiger, volwassener. Met complimenten voor zanger Eric Kalsbeek die zijn vocale arsenaal nog verder heeft uitgebreid: sfeervolle cleane zang met een soort Oosterse vibrato, oorverdovend gebrul en een schurende krijs.

Gedurfde keuzes

Silhouettes lijkt gemaakt om lekker live te kunnen spelen: alles klinkt net wat compacter, directer, kort door de bocht. De cd dendert voort, het gaspedaal is vrijwel continu ingetrapt. De vrij spaarzame rustmomenten zijn slim gekozen, om daarna nóg harder uit te kunnen halen. Het knappe van Textures is dat de muziek enorm veel inhoud en afwisseling biedt, maar nooit log of gekunsteld overkomt. De heldere productie van gitarist Jochem Jacobs is als een vernislaag die het kleurenpalet dieper en sprekender maakt. Alles grijpt soepel in elkaar, zodat de muziek moeiteloos van bikkelhard naar weelderig transformeert.

Murw gebeukt

Op het eind gaan de registers vol open, met een hoofdrol voor de zang en de rijkgeschakeerde synths van toetsenist Richard Rietdijk. Het nummer Messengers begint bijvoorbeeld met geluidjes en ritmes die ook prima zouden passen op een nieuwe plaat van Björk. En dan het slotstuk van de plaat, letterlijk overdonderend: de drums razen als een compleet leger over je heen. Murw gebeukt blijf je als luisteraar achter, in een wolk van zacht suizende bliepjes. Het zijn dit soort gedurfde keuzes die Silhouettes een extra dimensie meegeven: je kunt er live helemaal op losgaan maar de muziek ook thuis, vol verbazing, per koptelefoon bereizen. Verplichte kost voor liefhebbers van ‘thinking man’s metal‘ als Devin Townsend, Meshuggah en Tool.

Interview: drummer Stef Broks over de werkwijze van Textures.