Meesterlijk

Ten tijde van het uit 2004 daterende Did You Ever Wonder? schreef soullegende Otis Clay: ‘Als Tad Robinson doodgaat, gaat hij naar de soulhemel… een plaats die gereserveerd is voor maar weinig mensen.’ Gelukkig is het niet nog zover dat Robinson op weg is Sam Cooke en Marvin Gaye te ontmoeten. Integendeel, hij verblijdt ons met misschien wel zijn beste plaat tot dusver. Op Back in Style wordt hij bijgestaan door The Memphis Horns en de Severn House Band. Tad Robinson levert een blues/soulalbum af dat een vergelijking met het vroege werk van Robert Cray, in het bijzonder False Accusations, heel gepast maakt.

Machtige uithalen

Het album opent met ‘Rained All Night’, waarin de licht hese, maar toch volle stem van Tad Robinson de luisteraar omarmt en meevoert in een dikke drie kwartier prachtsoul met een bluesrandje. De vergelijking met Charles Walker of Robert Cray dient zich met ‘Full Attention Blues’ aan. ‘You Name It I’ve Had It’ had zo gezongen kunnen worden door Sam Cooke; zijn geest is absoluut aanwezig als Robinson zijn machtige uithalen de hemel in zingt. Het is een van de hoogtepunten op Back In Style.

‘Just out of My Reach’ klinkt als een herboren soulklassieker uit de jaren zestig met een bijna raspende stem van Tad Robinson, die hiermee andermaal aantoont van een zeldzame vocale klasse te zijn. Hij sluit het album af met ‘Get Back to Love’, waarin we al tijdens het intro de onmiskenbare Philly Sound horen die in loop van de compositie steeds blijft rondwaren.

Meesterwerk?

Het is bijna onmogelijk direct een meesterwerk te herkennen in een nieuw album. De tand des tijds moet helder maken of het werkelijk zover is gekomen. Toch komt Back in Style dicht in de buurt van zo’n titel: het gevoel dat Tad Robinson overbrengt is overweldigend en de muzikale referenties zijn van een bijzonder rijke schakering. Back in Style blijft echter overeind als een opzichzelfstaand album dat bij iedere draaibeurt groeit.

Iedere artiest levert eens zijn of haar persoonlijke meesterwerk af. Met Back in Style bereikt Tad Robinson mogelijk zíjn hoogtepunt. Dit album van Robinson is vergelijkbaar met de soulklassieker Number by Heart van Charles Walker, uit 2003: tijdloos, weergaloos en van een zeldzame schoonheid. Een jeugdige schoonheid die nog jaren zal aanhouden.