Afwisselende plaat, ook wat betreft kwaliteit
We moeten rustig blijven en gewoon doorgaan. Tenminste, als we ons het advies van de Stereophonics ter harte nemen. Of dit advies op de huidige economische malaise slaat of op de muzikale verrichtingen van de band op haar nieuwste album, is echter onduidelijk.
Met Keep Calm & Carry On levert de uit Wales afkomstige formatie al weer haar zevende studioalbum af. De band is in Nederland vooral bekend vanwege haar singles ‘Maybe Tomorrow’ en ‘Have a Nice Day’. Deze wapenfeiten stammen al weer uit respectievelijk 2003 en 2001. Het album Pull the Pin met onder andere de singel ‘It means nothing’ uit 2007 heeft in ons land weinig opzien gebaard.
Twijfel
De vraag is of Stereophonics met haar nieuwste uitgave wel definitief zal doorbreken in ons land. In Engeland kwamen de zes voorgaande albums in ieder geval al hoger binnen in de hitlijsten dan dit nieuwe exemplaar. En de populariteit van de band is altijd groter geweest in het Britse koninkrijk dan hier in de lage landen. Dat belooft niet veel goeds.
~
Het openingsnummer ‘She’s Alright’ klinkt echter al meteen erg lekker. Een simpel maar catchy melodielijntje zorgt voor een lichtvoetig, dansbaar nummer. En zanger Kelly Jones heeft een INXS-achtige galm en dito ritme in zijn zang. Een goed begin van het album. Het tweede nummer is ook meteen de eerste single van de plaat. ‘Innocent’ is een nummer zoals we dat van Stereophonics verwachten. We horen het schorre stemgeluid van de zanger en een rustige opbouw naar het goed meezingbare refrein. Niet spannend, maar er is verder weinig mis mee.
Heen en weer
Daarna wijkt het album enigszins af van wat we van de band gewend zijn. ‘Beerbottle’ is veel elektronischer dan ouder werk (op gitaren gebaseerde muziek). Daarnaast is ook hier weinig spanning in het nummer terug te vinden. Het klinkt plichtmatig en gezapig. Alsof men zich geen raad weet op dit nieuwe elektronische pad. ‘Trouble’ is dan weer een echt Stereophonic-rocknummer. De gitaren zijn weer meer aanwezig en Kelly Jones raspt in zijn zang nog wat meer van zijn huig af. Dit is een lekker uptempo en springerig rocknummer. Hierna zakt het tempo echter weer flink in met ‘Could You Be The One’.
En zo springt het album voortdurend heen en weer tussen snel en langzaam, spannend en gezapig, clichématig en uitdagend. Keep Calm & Carry On is kortom een afwisselende plaat te noemen. Helaas ook wat de kwaliteit van de liedjes betreft. Hopelijk blijft de band niet al te kalm en gaat ze alleen verder met de goede punten.
