Muziek / Album

Hypnotiserende gitaren en betoverende vocalen

recensie: Smoke Fairies - Blood Speaks

Beelden van de Amerikaanse prairie en Engelse South Downs wisselen elkaar af bij het beluisteren van Blood Speaks. Wie het vorige album ontgaan was, kan nu inhaken bij de tweede release van Smoke Fairies.

Al sinds eind jaren negentig spelen, zingen en schrijven Katherine Blamire en Jessica Davies met elkaar. In het Engelse Chichester begon een muzikale ontdekkingsreis die hen via New Orleans en Vancouver twee jaar geleden naar Cornwall leidde, waar ze Through Low Light and Trees opnamen. Dankzij de organische interactie tussen Blamire en Davies en de opvallende mix van Amerikaanse rootsrock en Keltische folk is het zo’n plaat die het predikaat ‘veelbelovend’ verdient.

Mysterieus

~

Nu is daar Blood Speaks, het album waarmee Smoke Fairies haar reputatie verder moet uitbouwen. In Nederland is nog veel winst te behalen, want het duo -dat zich door een bassist, drummer en altviolist laat begeleiden- is hier nog behoorlijk onbekend. Blood Speaks is een logisch vervolg op Through Low Light and Trees. Delicate, bluesy gitaargrooves vormen de basis, Blamires en Davies’ folky vocalen, in de traditie van Shelagh McDonald en Lorneena McKennitt, maken het af. Een eervolle vermelding verdient Neil Walsh die met zijn vioolspel een mysterieuze spanning creëert.

Naast de bluesrock- en folkinvloeden zijn hier en daar ook indie-elementen te horen. De titeltrack is op dat vlak het meest geslaagd. ‘Blood Speaks’ begint bijna a capella. Stotterende drumrolls komen en gaan, repetitieve gitaarloopjes verdwijnen in een mist van reverb. Dit is geen folkrock meer maar dreampop. Toch komt Smoke Fairies het beste uit de verf wanneer het dichter bij het beproefde format blijft. In ‘Take Me Down When You Go’ ontwikkelt zich een folkgroove waar Fairport Convention jaloers op zou zijn. In ‘Feel It Coming Near’ wordt een spanning opgebouwd die in heftige gitaarakkoorden (de meiden doen niet aan solo’s) tot ontlading komt.

Belofte
Met Blood Speaks toont Smoke Fairies progressie: waar Through Low Light and Trees de aandacht op de tweede helft niet vast kon houden, is de nieuweling consistenter en afwisselender. Ook klinkt het duo wat wereldwijzer en assertiever dan voorheen. Ervaring en afwisseling leveren echter niet automatisch betere nummers op: uitschieters als ‘Summer Fades’ en ‘Devil In My Mind’ ontbreken deze keer. Op de ultieme Smoke Fairies-plaat moeten we dus nog even wachten. Wel bewijst de band dat ze het verdient om gehoord te worden. Dit kan binnenkort ook live: op 4 juni komt Smoke Fairies naar de hoofdstad voor een concert in Bitterzoet. Hopelijk blijft het daar niet bij. Met hun liveshows kunnen ze de belofte van 2010 alsnog inlossen.

Live:
4 juni 2012 Bitterzoet Amsterdam 

8WEEKLY MediaPlayer