Muziek / Album

Verrassende plaat van Madrugada-voorman

recensie: Sivert Höyem – Ladies and Gentlemen of the Opposition

Ik heb het idee dat Sivert Höyem de luisteraar, al dan niet bewust, een beetje op het verkeerde been zet aan het begin van zijn eerste soloalbum Ladies and Gentlemen of the Opposition. Höyem, die zijn faam verkreeg als leadzanger van de uiterst populaire Noorse band Madrugada, doet geloven dat deze plaat enkel alleen zijn werk is. Madrugada werkt vanuit de visie van vier muzikanten, Höyem werkt alleen. Uit de eerste nummers blijkt echter niets van een typisch eigen geluid. De eerste twee nummers en met name de opener Northwind zijn typisch Madrugada. Erg misleidend, want Ladies and Gentlemen of the Opposition is wel degelijk iets anders.

~

Na drie prachtige platen met Madrugada (Industrial Silence, The Nightly Disease en Grit) besloot Höyem maar eens helemaal voor zichzelf te gaan. Wat meteen tot gevolg heeft dat de muziek wat lichter is. Alledrie de Madrugada-platen zijn donker en dreigend (vergelijking: rockende Tindersticks ontmoeten Jim Morrisson). Op dit, door niemand minder dan Tchad Blake (o.a. Tom Waits, Neil Finn) gemixte en in Peter Gabriel’s Real World studio’s opgenomen, soloalbum vindt Höyem echter ruimte voor meer rust. En zelfs voor andere stromingen dan de bekende Noorse duistere rock ’n roll. Om dit te illustreren kun je stellen dat het country-achtige nummer Black Box zonder veel verbeelding van Sheryl Crow zou kunnen zijn en dat is toch een verrassende wending van Höyem.

Theme from Bambi

Ladyfriend is een meer dan zes minuten durende folkballad, What’s Wrong with You en First Day Of Somersaults zijn prachtige popsongs en Theme From Bambi is een schitterende serene afsluiter à la Tindersticks. Kortom: Ladies and Gentlemen of the Opposition is wel degelijk anders dan het werk dat wij kennen van Madrugada. Dat die man een fantastische stem heeft, wisten we al, daar is niets nieuws aan. Maar dat hij ook een stuk vrolijker kan klinken dan op de platen van Madrugada, is nieuw. Ook de veel meer akoestische benaderingen van de nummers zijn behoorlijk afwijkend van de veelal zware gitaren.

Nieuwe weg

De eerste keer dat ik Ladies and Gentlemen of the Opposition hoorde was ik nogal sceptisch over de nieuwe weg van Höyem. Juist omdat de plaat begint met het standaard-Madrugada-werk leg je het gehele album langs de Industrial Silence-lat. Ik snap niet waarom hij ervoor heeft gekozen om zo te beginnen. Ik denk dat veel mensen hierdoor gaan afknappen op de rest van de plaat. En dat is onterecht want het album herbergt, ondanks een paar mindere nummers, genoeg moois en verdient daarom een kans.

Sommige liedjes doen bij mij het kippevel over de rug lopen. Misschien haalt Sivert Höyem met Ladies and Gentlemen of the Opposition niet het hoge niveau van Madrugada (ik denk het net niet), maar een interessante plaat is het zeker. En voor de fans: Höyem duikt later dit jaar weer de studio in met Madrugada om te werken aan een vierde langspeler.