Catchy klavertjevier
Shane Shu weet de laatste weken aardig de aandacht op zich te vestigen. Als wapenfeit natuurlijk het spelen op Noorderslag, waardoor de band in een stroomversnelling is gekomen. Al snel daarna waren ze natuurlijk te gast bij Giel Beelen op 3FM en speelden ze live in de studio voor een miljoenenpubliek. Het is niet vreemd dat de verwachtingen hoog gespannen zijn bij het uitkomen van hun debuutalbum; dat moest snel komen na zo’n succes én een single die al vaak op radio te horen is geweest.
Met het aanstekelijke nummer The Way She Talks to Me heeft Shane Shu een instant lentehit in handen. Het intro roept op tot meefluiten: “You know how to whistle, don’t you Steve? You just put your lips together and… blow“, waarna een deuntje volgt dat je na twee keer horen niet meer uit je hoofd kan krijgen. Het is een van de pakkende popliedjes, die allemaal aan het begin van dit album staan. Vier nummers lang weet Shane Shu de aandacht vast te houden. Daarna volgen nog twee composities die doen denken aan bijvoorbeeld Tubeway Army, vooral bij In the Garden. In de vier overige songs zakt het album weg in een idee dat niet volledig is uitgewerkt en neemt de experimenteerdrift te veel toe, waardoor de pakkende melodieën er niet meer zijn. Of is het zo dat die laatste nummers door het duidelijke kwaliteitsverschil in de schaduw komen te staan van de vier singlekandidaten aan het begin van het album, zeg maar het klavertjevier?
Ontstaan en invloed
~
~
Over het ontstaan van de zeskoppige formatie Shane Shu vertelde voorman Shane tijdens het radio-interview bij Gerard Eckdom op 19 maart het volgende verhaal. De van geboorte Canadese Shane (van Lunteren) is de zoon van een Chinese moeder en Nederlandse vader. In 1999 verhuisde hij van Vancouver naar Nederland. De historie van de band begint zes jaar later in de muziekzaak waar Shu werkte toen Paul – nu producer en bandlid – een pedaal voor zijn keyboard kwam kopen. Shane nodigde hem uit te spelen in zijn band, maar die ging daar niet op in. Toen de heren elkaar een paar weken later opnieuw tegen kwamen in de Amsterdamse bioscoop Kriterion had Shu meer succes. Ze startten met het opnemen van wat pakkende liedjes. Gevolg: we kunnen nu genieten van een aantal zeer catchy songs en Shane Shu fladdert de muziekwereld in. Dat hun invloeden in de hedendaagse popmuziek te vinden zijn wordt direct bij de eerste vier songs duidelijk; zelf noemen ze Gorillaz, Frank Black, Kim Deal en Beck. Dat zijn invloeden die zeker zijn terug te horen. Shane Shu maakt echter alles luchtiger en daardoor veel hitgevoeliger.
Cd-single is genoeg
De grote platenmaatschappijen hebben aangekondigd dat in 2009 de cd-single gaat verdwijnen door gebrek aan verkoopresultaten. Dat dwingt nieuwe bands vanaf dat moment om net zolang te wachten met uitbrengen van een eerste album totdat de creativiteit voldoende goede liedjes heeft opgeleverd. Dat is jammer. Voor een act als Shane Shu was een single een veel beter ‘eerste proeve van kunnen’ geweest dan deze geforceerde eerste cd met een te groot aantal stukken dat vraagt om wat meer uitwerking. De ideeën lijken er wel te zijn, maar sommige daarvan moeten net wat meer rijpen dan het nu hier opgenomen werk.
Eigenlijk zeggen de leden van Shane Shu het zelf al met de titel van het eerste nummer op de cd: Less is More is zeker van toepassing op dit in aanvang aanstekelijke debuut. Toch zal je de komende tijd vooral more gaan zien van Shane Shu. Zo staan ze op twee bevrijdingsfestivals en in het voorprogramma van Ellen ten Damme. Shane en zijn band zullen zich mede hierdoor verder ontwikkelen naar de catchy popband die ze in potentie zeker zijn.
Malin Hollaar 
